Familie, feestjes en ‘gezelligheid’?

Ik ben geen familiemens en ik schreef al eens eerder dat ik ook niet zo’n fan ben van op visite gaan. Ik zoek mijn eigen familie niet vaak op en zoek degenen die ik wil zien wel op als ik daar zin in heb. Zo ga ik af en toe op bezoek bij mijn opa & oma en heb ik wel een goede band met één nichtje. We hebben sinds de dood van oma geen dingen meer gedaan met mijn vaders familie en ook de familie van mijn moeder is al sinds 2008 niet meer bij elkaar geweest. Ik vind het best, daar mis ik niet zoveel aan.

De familie van H. zit anders in elkaar, daar zijn af en toe wel familiefeestjes. Vanwege de grootte van de familie wordt er dan ergens een zaaltje gehuurd en daar komt iedereen dan bij elkaar. In januari was ik al eens mee geweest. Er was koffie met gebak en verder zat iedereen aan verschillende tafels bij zijn eigen gezin en er gebeurde verder niks. Van de misschien wel vijftig mensen heb ik er hooguit vier gesproken die ik nog niet kende. Daarnaast werd ons een aantal keer gevraagd wanneer we gingen trouwen en of het nog geen tijd was om aan kinderen te beginnen. Ik vind het nogal onbeschoft om dat aan een vreemde te vragen. Voor hetzelfde geld kunnen we geen kinderen krijgen of willen we dit helemaal niet. Het is in elk geval niet hun zaak. Dat was dus wat mij betreft geen succes.

Vandaag was het weer zover. De opa en oma van H. waren 55 jaar getrouwd en dat moest gevierd worden. Weer was het beruchte zaaltje afgehuurd en iedereen was weer uitgenodigd. Ik zag er als een berg tegenop. Wekenlang hebben we getwijfeld of we wel zouden gaan, maar we hadden ook geen zin in gezeik. Ik besloot het nog een kans te geven. We zouden met de ouders van H. meerijden en ik had met zijn moeder afgesproken dat we als één van ons het niet naar haar zin zou hebben, we meteen weer zouden vertrekken. Gelukkig was het deze keer anders. Er werd wat meer rond gelopen en ik heb wat meer mensen leren kennen. Daarnaast was er een optreden geregeld en ik vond dat zij ontzettend mooi stonden te zingen op het podium. Het onverwachte optreden door de kleinkinderen (die van tevoren nog van niks wisten, omdat één nichtje het bedacht had) was hilarisch! Tegen de verwachtingen in heb ik me nog best vermaakt. We hebben daar met z’n allen gegeten en daarna gingen we richting huis. Helaas wel met hoofdpijn, van alle drukte om me heen en van alle indrukken.

We hebben het in ieder geval weer achter de rug en ik hoop stiekem dat we er voorlopig weer vanaf zijn. We merken wel wanneer de volgende uitnodiging in de brievenbus valt. Ik heb de rest van de avond in ieder geval op mijn eigen bank voetbal liggen kijken en ga nu lekker naar bed, even bijkomen.