Een maand in Vleuten

Vandaag wonen we precies een maand in Vleuten. De tijd is verschrikkelijk snel voorbij gegaan, want voor mijn gevoel zijn we vorige week pas verhuisd. Het leek me een mooi moment om dus even stil te staan bij de verhuizing en hoe het ons bevalt in ons huis en nieuwe woonplaats.

Ons huis

Toen we verhuisden, was het huis nog niet af. We hadden de belangrijkste dingen wel gedaan, maar er staan echt nog wel wat klussen op onze to do lijst en dat zal ook nog wel even zo blijven. Als je eenmaal over bent, gaat het klussen toch langzamer dan je had gehoopt. We proberen elke week wat klusjes op te pakken en zo komen we langzaam vooruit. Veel sneller kon ook allemaal niet. Pel heeft afgelopen maand veel gewerkt en had niet veel tijd. Het was warm en soms heb je dan gewoon even geen zin om iets te doen. Het voordeel is wel dat de woon- en slaapkamers veel koeler zijn dan in ons oude appartement. We woonden daar op de bovenste verdieping. De zolder is hier wel heel heet, maar daar doe je toch niks aan. Daar kom ik op warme dagen dus alleen om de was te doen.

Zelf ben ik vooral nog op zoek naar een nieuw ritme voor het huishouden. Ons nieuwe huis is aanzienlijk groter dan ons appartement in Utrecht was en dat vergt toch even wat meer tijd en energie. Dat komt uiteraard wel goed, maar het is even wennen. Tussendoor probeer ik af en toe wat dozen en tassen uit te pakken.

Er staan nog veel dozen. Dat heeft twee redenen. De eerste is dat we deze spullen niet elke dag nodig hebben en dat het dus geen haast heeft. De andere reden is dat we nog kasten moeten kopen. Onze kledingkast is achtergebleven in Utrecht en we hadden daar ook een aantal inbouwkasten. Hier willen we nog nieuwe kasten voor terug kopen en die moeten dan ook weer in elkaar gezet worden. Deze week haalden we een ladenkast bij Ikea voor op onze slaapkamer. Ik wil nog graag een vitrinekast voor in de keuken en wat nieuwe boekenkasten voor op zolder, maar we kopen steeds iets en dan komen we er vanzelf.

Het allerfijnste aan ons huis is misschien wel onze tuin. Ook hier moet nog veel aan gebeuren en we weten ook wel dat dit niet het belangrijkste is. We ruimen af en toe wat op en halen de plantjes weg die we niet willen houden. Ook hebben we een paar fruitplantjes en fruitbomen gekocht om te planten, zodat we ook al wat leuks in de tuin hebben staan. Hoewel de tuin nog lang niet af is, maken we er al volop gebruik van. Marcel kan er heerlijk spelen met zijn fiets, ballenbak en water. Wij kunnen er gewoon zitten. We hebben nog geen tafel, maar wel stoelen. De was droogt ook vreselijk snel als ik mijn wasrek in de zon zet. We zijn dus erg blij met onze tuin. Misschien schrijf ik binnenkort nog wel een stukje over de plannen die we hebben voor de tuin en anders zien jullie vanzelf hoe deze gaat veranderen.

Het dorp

Vleuten is echt een dorp. Vooraf hadden Pel en ik hier nog wel eens discussie over, omdat het dan misschien van oorsprong een dorp is, maar het wel bij de gemeente Utrecht hoort. Geloof me, het oude gedeelte van Vleuten is echt wel een dorp. Dat geeft niet, dat maakt het juist wel weer leuk. Ik kom nu al steeds dezelfde mensen tegen en begin ze te herkennen van gezicht. Mensen zijn hier erg open en maken snel een praatje. De buren zijn tot nu toe heel vriendelijk en zelfs onze achterburen wilden ons zomaar tuingereedschap uitlenen zonder dat we elkaar echt kennen. Het is een soort van warm bad waar we in terecht gekomen zijn. Het is wennen, maar ik heb het gevoel dat dit wel gaat lukken.

Wat nog niet wil wennen, is de openingstijden van de winkels en de benzinepomp. De winkels zijn wel open op zondag, maar pas in de middag. In onze oude straat was de Jumbo geopend van 7.00 – 22.00 en dat hoef je hier ook niet te verwachten. Af en toe moet ik er dus echt even aan denken dat ik de openingstijden check voor ik in de auto of op de fiets stap richting de winkels. We lopen het trouwens ook wel eens, want de afstand valt best mee, maar het is echt niet te vergelijken met de 200 meter die ik hiervoor van de supermarkt af woonde.

Het goede nieuws is dan weer dat ik geen bus hoef te nemen om bij het station te komen, want het station ligt precies voor de deur. Zo heeft elke locatie dus zijn eigen voordelen.

Vleuten mag dan een dorp zijn, dat betekent niet dat er niets te doen is. Er wordt wel van alles georganiseerd. Zo was er een food truck festival, hebben we een bbq festival voorbij zien komen en zelfs een springkussen festival, waar Marcel helaas nog te jong voor was. Misschien is het niet elk weekend feest, maar het is ook zeker geen dooie boel.

Rompslomp

Verhuizen brengt een heleboel rompslomp met zich mee. We moeten nog steeds allerlei dingen regelen en wijzigen. Ik had in april een lijstje gemaakt, maar ik ben daar nog steeds niet mee klaar. De belangrijkste adressen zijn wel gewijzigd en we hebben ons ingeschreven bij een nieuwe huisarts, maar ik ben bijvoorbeeld nog bezig met het invullen van de papieren van de apotheek en we hebben ook nog niet besloten welke tandarts het gaat worden. Ook van deze lijst probeer ik elke week iets af te strepen en dan moet ook daar ooit een einde aan komen.

Langzaam maar zeker vinden we allemaal onze draai op deze nieuwe plek. De poezen hebben het naar hun zin, Marcel weet volgens mij al niet meer beter dan dat we hier wonen en zelf vind ik het ook prima. Ik ben blij dat de grootste stress van het klussen en verhuizen in ieder geval achter ons ligt en dat we nu een fijn huis hebben waar we een toekomst op kunnen bouwen met ons gezin. Aan de details wordt nog gewerkt, maar zeg nou zelf, is een huis ooit écht af?