Het is alweer een half jaar geleden dat ik noodgedwongen afscheid moest nemen van mijn Mazda 121. Inmiddels zijn we zes maanden verder. Het was geen hele grote ramp. De Mazda voor ons een tweede auto. Huib kan met zijn eigen auto gewoon naar zijn werk toe. Ik had verwacht dat ik het heel onhandig zou vinden om geen auto voor de deur te hebben staan. Daarnaast had ik het gevoel dat ik een stukje vrijheid kwijt zou raken en dat ik dan thuis zou blijven. Toch zijn die zes maanden voorbij gevlogen en ik vroeg me opeens af of ik mijn auto nu eigenlijk gemist heb.
Soms is het best onhandig dat ik geen auto voor de deur heb staan. Even snel alles in de auto gooien en erheen rijden, is er niet meer bij. Dat betekent dat ik sommige dingen nu niet doe, die ik vroeger wel gedaan zou hebben. Tegelijkertijd vraag ik me af of dat wel écht zo is. Mijn leven was namelijk al veranderd met de komst van Marcel en ik kan sowieso niet ‘zomaar’ ergens heen. Dus in die zin denk ik dat ik het hebben van een tweede auto niet gemist heb. De keren dat ik hem écht gemist heb, zijn daarom op één hand te tellen. Zo kost het erg veel tijd om met het openbaar vervoer naar het consultatiebureau te gaan (terwijl het met de auto echt maar tien minuutjes rijden is, als het druk is op de weg). Dat heb ik opgelost door voor thuis een babyweegschaal aan te schaffen. Nu hoef ik niet meer naar het inloopspreekuur toe en dan valt het best mee. Ook wordt dit steeds minder erg, want Marcel hoeft niet meer elke drie uur een fles te hebben en dan heb je veel meer tijd om iets te doen tussen de voedingen door.
Toen ik de auto nog had, ging ik vaak ‘even’ naar het winkelcentrum doe. Dit doe ik nog steeds. De busroutes zijn veranderd en sindsdien rijdt de bus die hier voor de deur stopt in één rechte lijn naar het winkelcentrum toe. Dat is dus helemaal geen probleem. Je bent er zo. Ook heb ik dat stukje al een paar keer gewoon gelopen, dat is nog gezonder ook. Andere keren lopen we even naar de binnenstad toe. Daar kwam ik bijna nooit, want daar rijd je met de auto niet heen, maar het is even ver en ze hebben er meer winkels. Als ik iets nodig heb, heb ik daar dus helemaal niet per sé een auto voor nodig. Als ik de stad uit wil dan bestaat er nog zoiets als het openbaar vervoer. Hoewel ik de trein nog niet helemaal zie zitten met de kinderwagen, gaat het met de bus allemaal prima.
Er zijn natuurlijk meerdere oplossingen. Marcel is inmiddels zeven maanden oud en binnenkort ga ik lekker op zoek naar een fietsstoeltje voor op mijn fiets. Dan heb ik de auto helemaal niet meer nodig om me binnen de stad te verplaatsen. Als iets niet lopend of fietsend kan, kan ik het altijd uitstellen tot de avond of het weekend, maar ik denk dat ik voor de rest wel bewezen heb (aan mezelf) dat wij helemaal geen tweede auto nodig hebben.
Sandra
Ik ben juist heel blij met mijn autootje als tweede auto. Maar nu zit het verschil natuurlijk wel in het feit dat ik hem gewoon nodig heb om naar mijn werk te gaan. En met mijn gezondheid is het ook niet altijd te doen op de fiets. Helaas is lopend te ver weg, want met de fiets ben ik soms al 3 kwartier onderweg om er te komen.
Ik vond Utrecht trouwens altijd prima te doen met het openbaar vervoer en het trammetje.
Joyce
Een tweede auto is vaak een “luxe” waaraan je went.
Gelukkig word het weer beter en kun je makkelijker wandelen of de fiets pakken.
Wij hebben een fietsstoeltje van Bobike. Heel fijn en een hoge zitting. Vonden wij belangrijk, zodat het hoofdje in het begin nog steun had.
http://www.fiets-stoeltje.nl/bobike-exclusive-city-urban-black-pakket-fietsstoe.html
Roxanne
Dat merk heb ik ook naar gekeken ja 🙂 leek me een fijn fiets stoeltje!
Joyce
Ja echt heel fijn! Onze dochter zit nu achterop.
Succes met uitzoeken en dan nog eventueel een kleur kiezen…..
Jacqueline
Wij hebben het ook ooit gehad, alleen had mijn man een auto van de zaak waar hij niet privé mee mocht rijden. En dan mis je de auto toch wel in de weekenden, ik geloof dat we het net twee maanden zonder tweede auto hebben volgehouden. ? Maar ik had ondertussen wel ook al een scooter aangeschaft, dat is ook wel ideaal (en mijn kids zijn groot genoeg om achterop te kunnen). Toen ze echt nog klein waren, had ik een bakfiets met een babyschaal, daar nam ik ze ook overal mee naartoe.
Janneke
Ik heb zelf een aantal maanden zonder auto gezeten, moest toen op de fiets naar mijn werk. Het is 13 km van mijn huis dus prima te doen en ik ben in die maanden welgeteld 1 keer met de bus gegaan omdat het regende 🙂 inmiddels ga ik wel met de auto hoor, maar als het ’s ochtends weer licht is (ik moet voor 6 uur wegfietsen) ga ik weer soms fietsen. Maar toch is het wel fijn om ook met de auto te kunnen, dus ik begrijp je wel (hoewel ik autorijden in Utrecht verschrikkelijk vond!)
Roxanne
In Utrecht rijden vind ik niet zo erg, de meeste andere steden ook niet. Behalve Amsterdam. Ik word echt gek van die trams! 😉
Janneke
Tja… ik blijf toch een plattelandsmeisje wat dat betreft… ik vind rijden in Enschede al niet relaxed 😉