Al zolang als ik hier woon, is het een beetje een puinhoop in de buurt. Ik ben hier komen wonen in april 2008. Sinds die tijd is de grote weg voor de deur verlegd, zijn er verkeerslichten neergezet aan het einde van de straat en er zijn nieuwe huizen gebouwd aan de overkant. Dit ging samen met wegafzettingen, lawaai en ander overlast. Ik had er in het begin niet zoveel last van omdat ik bijna nooit thuis was. Ik studeerde, werkte en liep stage. En als ik dan eindelijk thuis was dan zocht ik mensen op en was ik veel weg.
Het afgelopen jaar ben ik veel meer thuis geweest. Hoewel ik wist dat de gemeente nog veel meer plannen had met onze buurt, had ik het gevoel dat ik hier veel minder last van zou hebben. De huizen tegenover het gebouw waar ik woon zijn klaar en de rest zou eigenlijk meer naast ons gebeuren. Ik schrok er dus wel even van toen er deze winter plotseling weer allerlei grote voertuigen de straat in reden die hopen zand en nieuwe tegels neerlegden voor mijn deur. Het hondenuitlaatveldje voor de deur zou plaats maken voor een park en het gedonder zou weer beginnen. Wij waren hierover niet geïnformeerd, want de nieuwsbrief met informatie over wat er zou gaan gebeuren, kwam pas weken later. Mensen hebben mij inmiddels weer flink horen klagen op Twitter over #herrie in de straat terwijl ik probeerde te studeren. Ik heb verder niet zo opgelet wat ze aan het doen waren, want er was nog niet veel te zien. De buurvrouw was er inmiddels van overtuigd dat wij eindelijk ‘op stand’ kwamen te wonen en dat ze voorlopig niet wilde gaan verhuizen.
Inmiddels begint het park voor de deur wat vorm te krijgen. Er zijn paden aangelegd, voor de honden is er aan twee kanten een soort hondentoilet gemaakt en de grote bomen mochten blijven. Ik vermoed dat ze nog gras gaan zaaien, maar voor nu is het vooral nog een flinke berg zand die we voor de deur hebben. En toch moest ik gisteren even glimlachen toen ik naar buiten keek. De zon scheen en tussen de bomen door zag ik de voetbalkooi staan die ze van de week hebben aangelegd. Het groene veld springt eruit tussen het bruine zand. Als ik kinderen had gehad, was ik meteen naar buiten gegaan om een balletje te gaan trappen met ze. Waarschijnlijk komt het dus wel weer goed tussen het park en mij. En misschien kan ik hier straks, als het helemaal klaar is, nog wel enorm van gaan genieten.
Soysanna
Dat genieten gaat straks vast en zeker lukken. Het moet eerst een puinhoop zijn voor het netjes kan worden.
Wel lekker hoor een park naast de deur. Al mogen wij ook niet klagen, want ook wij hebben hem om de hoek van het huis. En die moet nog vernieuwd worden aangezien daar ook het hart van de wijk gaat komen. Waar ik trouwens wel heel nieuwsgierig naar ben is naar hoe het straks zal zijn in onze straat als alle bomen zijn geplaatst. Volgens de bouwtekeningen komt er bij ons namelijk geen parkeerhaven voor de deur, maar wordt het daar meer een plantsoen. Ik ben dus reuze benieuwd.
Lyanne
Het parkje ziet er in ieder geval al erg mooi uit! Het komt vast wel goed tussen jou en het park. 😉
Marcella
Ziet er leuk uit. Dat wordt voetballertjes kijken straks.
Roxanne
Dat klinkt leuk! Ik doe dat nu al wel, als er al af en toe een kindje is met vader. En ik vond het ook altijd al leuk om naar de spelende honden te kijken dus ik hoop dat die ook een beetje blijven!
Serena
Als het eenmaal klaar is heb je ook iets leuks voor de deur… Is het wel de moeite waard geweest!!!
Rianne
Ziet er leuk uit! Ik probeer al maanden een hondenuitlaatplaats met een hekwerk te krijgen, maar er is geen geld 🙁
Mich
Dat is de reden waar ik echt een hekel heb aan in Utrecht rijden, ik heb het gevoel alsof ze overal bezig zijn met dingen.
Roxanne
Dat zijn ze ook, zelfs als Utregse kan ik inmiddels de weg al niet meer vinden omdat alles constant verandert.