Mijn tweede kraamweek is echt voorbij gevlogen. Eigenlijk gaat het ook allemaal erg goed, dus de tijd vliegt sowieso voorbij. Zaterdag was Espen alweer een week oud. Dat is eigenlijk niet te bevatten. Ik heb de hele week in steekwoorden bijgehouden wat we gedaan en beleefd hebben, zodat ik een verslagje kan schrijven van hoe de kraamweek geweest is.
Espen is 7 april in de avond geboren. We moesten een nachtje in het ziekenhuis blijven en zouden daarna horen of we naar huis mochten. Alles ging prima met de kleine en ik was wel brak en hyper, maar voelde me op zich wel goed. Ik sliep de eerste nacht weinig. Mijn pols was snel en ik zat vol adrenaline. Dat kon ik me niet herinneren van de bevalling van Marcel, maar toen had ik de avond ervoor een sedatieprik gehad en daarna nog een ruggenprik en een volledige narcose. Wellicht heeft dat een ander effect op je lijf. Zondagochtend was ik moe, maar na een douche ging het wel weer. Aan het einde van de ochtend kwam eerst de verloskundige langs op onze kamer en daarna zagen we ook eindelijk de kinderarts. We werden beide goedgekeurd en mochten dus naar huis toe.
We kwamen rond 13 uur thuis en hadden even een half uurtje rust voordat onze kraamhulp zou verschijnen. We kregen last minute te horen dat er een leerling mee zou komen. We zouden wel zien hoe dat zou zijn. Om half twee stonden de dames samen voor de deur. Ze waren er een paar uurtjes op zondag. We namen eigenlijk vooral even door hoe alles deze week zou gaan verlopen, maakten het bedje van de kleine man op en ze lieten ons zien wat we allemaal bij moesten houden deze week. De ‘administratie’ van wat de baby allemaal doet. Ik had eigenlijk geen zin in dat formulier en dus we pakten er een schrijfblok bij en schreven elke avond en nacht alles gewoon op, zodat zij het de volgende ochtend in konden vullen.
Zondagmiddag kwamen mijn ouders langs met Marcel. Dat was het eerste moment dat de broertjes elkaar zagen. Ik vond het wel spannend en was benieuwd wat Marcel zou zeggen en doen. Hij was eigenlijk heel lief en rustig. Ik gaf Espen even aan mijn moeder en nam eerst even rustig de tijd om Marcel te knuffelen. Ik had hem tenslotte sinds vrijdagmiddag niet gezien. Daarna gaf hij zijn kleine broertjes kusjes en kwam hij zijn handje aaien. Wat leek Marcel opeens groot! (En zwaar ook trouwens.) Mijn schoonouders waren die ochtend in het ziekenhuis al langs geweest en aan het einde van de middag kwamen ook mijn broer en schoonzus eventjes kijken bij Espen.
’s Avonds bestelden we sushi. Ik moet zeggen dat ik qua eten niet zo veel heb gemist tijdens mijn zwangerschap, maar toen het achter de rug was, had ik ook echt wel weer zin in bepaalde dingen. Daar heb ik ook heerlijk aan toegegeven de eerste week. Het was heerlijk!
Maandag
We kwamen de eerste nacht goed door. Eigenlijk ging alles een beetje té goed. Espen sliep vrij snel en werd ook niet uit zichzelf wakker voor de nachtvoeding. Ik had geen wekker gezet, omdat ik er vanuit ging dat hij wel wakker zou worden en van zich zou laten horen. Eigenlijk had ik wel kunnen weten dat dit niet zo zou zijn, aangezien Marcel ook door zijn nachtvoedingen heen sliep. Hierdoor zat er eigenlijk teveel tijd tussen de voedingen en dat was niet de bedoeling. Gelukkig vond meneer het verder allemaal prima. Om 8 uur werden we wakker van de deurbel. De kraamhulpen waren er alweer en wij lagen dus nog op bed. Pel en ik stonden op en Marcel sliep die ochtend uiteindelijk door tot half 11. Hij was waarschijnlijk aardig moe van alle nieuwe indrukken en sliep lekker uit.
Het werd ook meteen duidelijk dat er een hoop mensen langs komen in zo’n kraamweek. Dan heb ik het niet over bezoek, want we hadden besloten dat we zo min mogelijk kraambezoek wilden in de eerste week. Om half 9 stond er al een verloskundige van het WKZ voor de deur voor de eerste nacontrole. Alle controles waren in orde en we hadden het nog even kort over hoe ik de bevalling ervaren heb. Daarna ging zij weer verder en konden wij aan onze dag beginnen.
Ik had van tevoren al een lijstje gemaakt met dingen die we allemaal moesten regelen na de geboorte van Espen. Het eerste punt op deze lijst was de aangifte bij de gemeente. Pel wilde een afspraak maken op het stadskantoor in Vleuten, maar dit was niet mogelijk. Er was donderdag pas plek en we moesten Espen uiterlijk dinsdag aangeven bij de gemeente. Het stadskantoor had wel een plekje. Dit vond Marcel erg leuk, want die mocht nu met papa mee met de trein! De mannen gingen dus naar de stad voor de aangifte van de geboorte en een ijsje. Een gezellig uitje voor Marcel. Nu was Espen officieel inwoner van de gemeente Utrecht. We kregen van de gemeente Utrecht een cadeautje (een romper met onderstaande afbeelding van Dick Bruna.) Dat is erg attent. Bij Marcel kregen we hetzelfde cadeau, maar dat neemt niet weg dat ik het erg leuk vind.
’s Avonds daalde de temperatuur van Espen naar 36.0 graden. Dat was even schrikken, maar in principe weten we wel wat we moeten doen in zo’n situatie. We vulden zijn kruik, zorgden er met kolven en een fles voor dat we wisten hoeveel melk hij dronk en zorgen voor warmte met een extra vest, extra deken en een warme kruik in zijn bedje. Daarna belde ik naar de nazorg van de afdeling verloskunde om te vragen of zij nog tips hadden of dat het zo onder controle was. Ze adviseerde ons nog voor de zekerheid een pak kunstvoeding in huis te halen omdat je (in haar woorden) ’s nachts nooit moet gaan klooien. Die stond al klaar, dus ook daar waren we op voorbereid. Verder spraken we af terug te bellen als hij kouder werd of echt niet op wilde warmen. Dit was verder niet nodig en we kwamen de rest van de nacht redelijk rustig door.
Dinsdag
Dinsdagochtend mocht Espen voor het eerst in bad. Ik had het gevoel dat ik nog niet lang genoeg kon staan dus ik liet Pel het eerste badje doen. Espen vond het heerlijk. ’s Middags heb ik een paar uurtjes geslapen en de dag vloog eigenlijk voorbij.
Ik was op maandagavond al begonnen met kolven en ging hier dinsdag mee door. Zo wisten we niet alleen of hij genoeg zou drinken, maar kennelijk hadden Espen en ik het nog niet helemaal onder de knie, want ik had al last van tepelkloven. Het live voeden deed meer pijn dan kolven. Ik stuurde Pel naar de winkel voor een zalfje zodat dit minder zou worden.
’s Avonds had ik het idee dat Espen meer honger had dan ik borstvoeding voor hem had. De productie was niet slecht, maar hij had gewoon veel honger. Omdat hij nog niet was aangekomen en hij zichzelf nog niet goed op temperatuur kon houden, hebben we besloten om het pak kunstvoeding open te maken en hem een extra fles te geven voor het slapen gaan. Dat was fijn, nu lag er niet zoveel druk op de borstvoeding. Alles wat ik hem kon geven was prima en hij zou ook niets tekort komen.
Woensdag
In de ochtend kwam er weer een verloskundige van het WKZ langs voor nacontrole. Mijn bloeddruk was iets gestegen en ik had nog steeds flink veel last van naweeën. Ze gaf me het advies om die dag op bed te blijven liggen zodat ik echt even goed bij kon komen. Dit vond ik zelf erg lastig, omdat we kraambezoek zouden krijgen en ik ook van alles wilde doen. Bij Marcel nam ik niet genoeg rust, dus ik nam haar advies wel ter harte. Ik nam een douche en kroop daarna terug in bed. Verder waren alle controles goed. Ook Espen was eindelijk begonnen met aankomen en hij was meteen 140 gram zwaarder dan de dag ervoor. Dat was goed nieuws.
Mijn schoonouders kwamen die ochtend op bezoek. Ze hadden cadeautjes meegenomen. Het was voor Marcel ook erg leuk om opa en oma even te zien. Hij kreeg een toffe voetbal die aan een touw vast zit, zodat hij de bal niet over het hek kan schoppen. Dat is erg handig. Hij heeft ook even met opa en Pel kunnen voetballen, zodat hij zijn energie een beetje kwijt kon. De eerste kaartjes kwamen vandaag met de post en er was ook een pakketje met een cadeautje voor Espen.
Ik lag de rest van de dag op bed, maar ik was in het goede gezelschap van Espen. Dat uitzicht maakte eigenlijk alles goed voor mij. ’s Avonds ben ik wel beneden geweest voor het avondeten. Omdat Espen nu uit de fles dronk, hoefde hij niet per se bij mij te zitten. We vroeg aan Marcel of hij Espen een flesje wilde geven en onderstaande foto was het resultaat. ‘Hier baby Espen, pak maar aan.’ Hij nam het wel heel letterlijk. Pel heeft uiteindelijk de fles gegeven, want Marcel was alweer aan het spelen.
Na het eten ben ik weer naar bed gegaan en Espen bleef beneden bij zijn vader voor een mannenavond met Xbox games en bier / melk.
We begonnen vandaag ook een soort van ritme te ontdekken bij Espen. Overdag is hij lief en tevreden. Bij Marcel waren we gewend aan een ‘huiluurtje’ aan het einde van de middag. Dat is nog steeds het tijdstip waarop hij soms extra druk en moe is. Espen heeft dit moment tussen 23 en 1 uur. Dan is hij onrustig en huilt wat meer. Dat betekent dus ook dat wij rond die tijd nog niet kunnen slapen. Gelukkig komt Espen later in de nacht nog maar 1 keer voor een voeding, dus we kunnen nog best redelijk slapen. Hij zit tenslotte pas in zijn eerste week en dan weet je natuurlijk dat je weinig slaapt.
Donderdag
Ik werd om half 8 wakker en ben meteen gaan douchen. Niet echt het gedrag wat past bij de kraamweek, maar ik had echt het gevoel dat ik een douche nodig had en er komen na 8 uur zoveel mensen binnen vallen dat het soms uren duurt voordat ik er tijd voor heb. Aangezien de jongens nog sliepen, kon ik even snel douchen voor de dag begon. Tegen de tijd dat de kraamverzorgsters binnen kwamen, waren Espen en ik al aangekleed en hadden we ontbeten.
Die ochtend mocht Espen voor de tweede keer in bad. Deze keer heb ik het wel zelf gedaan. Het is zo fijn om te zien hoe lekker hij het warme water vindt. Aan het einde van de ochtend kwamen mijn ouders langs met neefje Hugo. Ze hadden een heerlijke lunch voor ons meegenomen: Verse biefstuk van de slager. Dat was echt heerlijk. Verder kwamen er weer twee pakketjes en wat kaarten met de post. Pakket nummer één waren de geboortekaartjes en in het tweede pakket zat een bos bloemen die we kregen van VGZ.
Donderdag (en de rest van de week) hadden we een halve dag kraamzorg. Ik ben ’s middags weer in bed gaan liggen samen met Espen. Hij is heerlijk gezelschap. Ik heb de geboortekaartjes in de enveloppen gestopt en was lekker druk met het plakken van postzegels en adresstickers, zodat Pel de kaartjes die middag nog op de post kon doen. Dat ging sneller dan gepland, maar we konden in ieder geval weer een taak van ons lijstje afstrepen.
’s Avonds ging Pel nog even naar Utrecht toe samen met Marcel. Ze gingen naar het winkelcentrum toe en wat dingen ophalen daar. Ik zat te bedenken wat ik kon gaan doen met Espen op schoot en bedacht me al snel dat ik nog een aantal afleveringen van Grey’s Anatomy op de HD recorder had staan. Daar had ik wel zin in. Ik keek één aflevering en heb verder vooral lekker geknuffeld met Espen. Dit soort momentjes vind ik heerlijk. Espen lag op schoot te slapen en ik heb ook echt even genoten van de stilte en rust in huis. Toen Marcel later op bed lag, hebben Pel en ik nog twee afleveringen van Lucifer gekeken op Netflix.
Vrijdag
Ik was weer vroeg wakker en had al gedoucht voordat de kraamverzorgsters er waren. Dat was maar goed ook, want het werd een drukke ochtend. Eerst kwam er een verloskundige langs voor de laatste nacontrole. Daarna kwam er een mevrouw langs namens het consultatiebureau voor de gehoortest en hielprik. Espen is geslaagd voor de gehoortest en verder hopen we niets te horen van de hielprik.
Na de lunch gingen onze kraamverzorgsters weer naar huis en waren wij alleen met onze jongens. Ze waren beide super lief en rustig. Wij hadden dus ook een rustige middag. Na het eten legden we Marcel in bed en Espen sliep in de box. Wij keken de nieuwe aflevering van Designated Survivor en gingen vroeg naar bed.
Zaterdag
De kraamweek is voorbij gevlogen. Op zaterdag namen we afscheid van onze kraamverzorgsters. Ik wilde daar vooral voor Marcel wel even goed bij stil staan, omdat hij zich vrij snel hecht aan mensen. Hij was alleen een beetje eigenwijs en maakte er een spelletje van. Nou ja, we hebben in elk geval duidelijk gezegd dat dit de laatste dag was en meer kunnen we ook niet doen.
Espen was weer goed aangekomen. Hij zat nog niet op zijn geboortegewicht, maar met 3520 gram werd hij wel goedgekeurd om naar buiten te mogen. Dat was fijn, want ik was het binnen zitten wel een beetje zat. Daarnaast was het erg lekker weer. Het duurde even voor we er alle vier klaar voor waren, maar uiteindelijk stonden we dan buiten. We maakten een praatje met de buurvrouw en daarna gingen we wandelen. We zijn naar de dierenweide gelopen en langs verschillende speeltuinen. Zo kon Marcel ook even lekker uitrazen. We haalden nog even een ijsje en daarna was het tijd om weer naar huis te gaan.
Espen heeft nog even doorgeslapen in de kinderwagen en wij vonden het nog te lekker weer om echt naar binnen te gaan. We hebben dus nog even lekker in de tuin gezeten. Zo kon Marcel ook nog even buiten spelen.
Daarmee kwam er een einde aan mijn kraamweek. Bij Marcel was ik vanaf de volgende dag alleen thuis met hem, maar deze keer is het anders. Niet alleen hebben we natuurlijk de zondag nog met zijn vieren, Pel heeft ook nog een week verlof. We hebben dus rustig de tijd om te wennen aan onze nieuwe gezinssamenstelling.
Geef een reactie