Op de Facebook pagina van uitgeverij Querido werd gevraagd om proeflezers voor het boek ‘De belofte’ van Nadine Ahr. Ze waren op zoek naar mensen die van dichtbij te maken hebben (gehad) met dementie. Ik moest meteen aan mijn opa denken. Mijn opa heeft sinds een jaar of 9 de diagnose Alzheimer en hij woont nu al bijna twee jaar niet meer thuis bij oma. Het is beter zo, maar dat maakt het niet minder verdrietig voor mijn oma, mijn moeder en voor mezelf. Ik was erg benieuwd naar dit verhaal en het was dan ook goed nieuws dat ik één van de tien proeflezers mocht zijn.
Omschrijving van het boek (bron)
“Ze waren verliefd maar konden niet samen verder. Ria, weduwe, en Edwin, gescheiden, komen elkaar een half leven later opnieuw tegen en besluiten nooit meer uit elkaar te gaan. Ze brengen vele gelukkige jaren met elkaar door, tot Ria tekenen van dementie begint te vertonen. Ze lijdt onder hallucinaties, herkent Edwin niet meer en begint te schreeuwen als ze hem ziet. Hij blijft zich over haar ontfermen, maar haar toestand verslechtert zo dat hij het uiteindelijk niet meer kan opbrengen haar te verzorgen.
Op zeer aangrijpende wijze vertelt hun kleindochter over haar oma, die de greep op de werkelijkheid langzaam kwijtraakt, en haar opa, die de liefde van zijn leven een tweede keer verliest, ditmaal aan een ziekte die de herinnering aan hun grote geluk definitief vernietigt.”
Wat ik van het boek vond
In ‘De belofte’ word je als lezer meegenomen naar het verleden van de oma (Ria) en opa (Edwin) van Nadine, maar Nadine vertelt ook haar eigen verhaal als kleindochter van dit stel. Haar opa en oma hebben het tijdens en na de Tweede Wereldoorlog niet makkelijk gehad. Ondanks dat ze verliefd waren, zijn ze niet altijd samen geweest. Hun verhaal is bijzonder en het laat me geloven dat dingen die voorbestemd zijn uiteindelijk wel gebeuren. De liefde overwint alles. Of toch niet? Wanneer Ria steeds meer tekenen van dementie begint te vertonen en zij niet meer thuis kan wonen, is Edwin flink in de war. Heeft hij zijn belofte aan haar verbroken?
Vooral de rol die Nadine speelt in dit verhaal is voor mij herkenbaar. Mijn opa woont niet meer thuis, maar mijn oma zoekt hem bijna elke dag op. ‘Was het maar een nare man geweest,’ zegt ze wel eens zachtjes tegen me. ‘Dan ging ik er niet meer heen.’ Mijn oma houdt van mijn opa en samen halen we dan herinneringen op aan vroeger. Of we lachen een beetje om hoe het nu gaat. Hoewel het erg triest is, zijn er ook grappige momenten. Zo gaat mijn opa geregeld op vakantie naar Australië om zijn broer op te zoeken (die helemaal niet meer leeft?) en is hij al zo vaak jarig geweest dat wij de tel kwijt geraakt zijn. Tegelijkertijd zijn er de moeilijke momenten waarop we ons afvragen of we hem bepaalde dingen nog moeten vertellen als hij ze toch niet meer snapt, maar ze hem verdrietig zullen maken. Ook al is het maar voor even. Al dit soort keuzes las ik ook in ‘De belofte’.
Hoewel ik het boek soms qua schrijftstijl niet helemaal prettig vond lezen, had ik het wel binnen 24 uur uit. Het verhaal pakte me en ik was erg benieuwd hoe Ria en Edwin weer bij elkaar kwamen en hoe het af zou lopen. Ik gaf het boek daarom 4 sterren op Goodreads.
De belofte is onder andere verkrijgbaar bij bol.com.
Geef een reactie