Vandaag is mijn opa jarig. Hij wordt 79 jaar oud. Zonder dat ik het in de gaten had, is mijn opa steeds ouder geworden. Elke keer als ik mijn opa zie, valt het op hoeveel er veranderd is. Dat komt niet zo zeer omdat hij zo snel ouder wordt, maar vooral door het feit dat ik niet zo vaak langs ga bij mijn opa. De beste man woont bijna letterlijk om de hoek, maar ik kom er niet graag. Het is niet zo dat ik mijn opa niet mag. Het heeft meer te maken met mijn oma. Sinds mijn oma er niet meer is, kom ik niet graag meer in het huis waar zij samen woonden. Als ik daar ben, is het zo definitief dat mijn oma er niet meer is. Ik kan daar niet zo goed mee om gaan.
Op opa’s verjaardag probeer ik wel altijd even langs te gaan. Dit jaar ben ik niet in Utrecht op zijn verjaardag en dus ben ik gisteravond even langs gegaan om een cadeautje bij hem te brengen. Het was vreemd. Op de één of andere manier was het net alsof we elkaar niet goed begrepen. Toch kwam hij elke keer weer terug op iets wat ik 10 minuten daarvoor gezegd had. Hij luistert dus wel, maar op zijn eigen manier. Het gaat allemaal wat langzamer. Hij vertelde me dat het gaat sneeuwen en dat hij niet weet of er wel een supermarkt is op loopafstand, omdat hij normaal altijd op de fiets gaat. Ik vertel hem waar hij heen kan gaan. Ondertussen keek ik om me heen. Aan de muur hangen nog dezelfde foto’s als 28 jaar geleden. Trouwfoto’s, baby foto’s en wat nieuwere foto’s. Allemaal herinneringen aan vroeger. .
Toch had ik het pas echt moeilijk toen ik weer vertrok. “Tot de volgende keer,” zei ik toen ik wegging. “Tegen die tijd dat ik je weer zie, ben jij al oma,” was de reactie van mijn opa. Ik maakte een grapje, dat het zo’n vaart niet zal lopen. Ik ben tenslotte nog niet eens moeder. Toch was het meteen pijnlijk duidelijk dat ik niet genoeg langs ga bij mijn opa. Hoewel mijn leven druk is en de weken voorbij vliegen, komt hij zijn huis bijna niet meer uit. Dat is best verdrietig, als je er even bij stil staat.
Dina
Ik kan me wel voorstellen dat het naar is om naar je opa te gaan, als je daarmee geconfronteerd wordt met het feit dat je oma er niet meer is. 🙁 Voor je opa is het natuurlijk ook verdrietig dat je niet meer zo graag langskomt.
Ik denk dat als je wat vaker naar je opa gaat, dat nare gevoel wel weg slijt. Het is logisch dat je je er niet prettig bij voelt, maar ik heb altijd geleerd om mijn gevoelens niet weg te schuiven en ze mij niet laten tegenhouden.
Sandra
Je opa is dol op jou en ziet je graag. Misschien zou je toch iets vaker bij hem langs moeten gaan. Ik was dol op beiden en vond het best zwaar als ik bij oma in huis kwam nadat opa overleden was. Toch heb ik het altijd fijn gevonden. Want even bij oma zijn betekende ook weer even bij opa zijn.
Serena
Mijn opa is een aantal weken geleden in het ziekenhuis belandt omdat hij was gevallen. Inmiddels zit hij op herstelafdeling van het bejaardenhuis.
Hij woont normaalgesproken naast me, en toen kwam ik er ook niet zo vaak.
Nu probeer ik echter iedere dag even langs te gaan, hij heeft een beetje hulp nodig en die kan ik hem prima bieden. Dat is toch het minste dat ik kan doen?
Grtz Serena
Roxanne
Jullie hebben allemaal gelijk hoor.
Ook als hij dan begint over boodschappen doen in de sneeuw. Ik heb een auto! Je zou hem toch zo meenemen naar de winkel, want ik moet er toch heen. Dan zegt ie alleen ‘nee’… beetje eigenwijs? Ik heb dat ‘zelf doen’ vast niet van een vreemde!
Petra
Ik snap je drempel om naar hem toe te gaan, maar weet ook uit ervaring dat het vanzelf een plekje krijgt als je vaker gaat.
Daan
Ik ga er ook te weinig langs. Komt ook nog bij dat ze 2 uur treinreizen van me vandaan wonen!
Dave
Kan je eventueel niet af en toe bellen naar hem? Het lijkt zo erg dat hij zo eenzaam overblijft in dat huisje. Maar het feit is dat het zo overal wel zal zijn hoor. School, werk, en dan later een gezin, de grootouders eerst, en dan de ouders worden wat vergeten. Dit laat me er op denken dat ik volgende week beslist nog eens langs ga bij mijn grootouders. =)
Shanti
Dat is wel even een pijnlijke opmerking die je met de neus op de feiten drukt. Ik snap heel goed dat je het lastig vind, misschien wat hierboven gezegd wordt af en toe even bellen? Ik heb weken dat ik mijn oma iedere week zie, soms wel meerdere keren en weken dan het er gewoon niet van komt maar dan probeer ik altijd even te bellen omdat ik weet dat ze dat fijn vind.
Kim
Ik snap het helemaal. Het is dan ook zo confronterend. Ik vind het zelf heel erg moeilijk om mijn opa te zien omdat hij nu is wie hij vroeger niet wilde zijn. Eigenlijk moet ik gaan, maar de vorige keer was het zo heftig dat ik niet meer durf te gaan…ik herken veel in jouw verhaal!
Marcella
Mijn oma zag ik een of twee keer per jaar. Ze woonde dan ook anderhalf uur rijden verderop. En ja, dan komt het er niet altijd van. Maar ik mis haar nog steeds. Ze was altijd zo lief en positief. Dat mis ik nog wel eens. Dus gewoon wat vaker langs gaan hoor. Vindt hij vast wel heel fijn en de onwennigheid went.
Mich
Oh wat vreselijk. Ik snap je gevoel dat je daar niet graag langs gaat vanwege je oma, maar aan de andere kant ook triest dat hij nu minder naar buiten gaat.. 🙁