Normaal gesproken is verkouden zijn best een ding in het voorjaar. De jongens en ik zijn doorgaans non stop verkouden en het klinkt hier als een zeehondencrèche. Dit jaar was dat eigenlijk niet het geval. Het werd zomer en we waren eigenlijk helemaal niet verkouden geweest. Had de corona quarantaine dus ook voordelen voor ons. Helaas kwam Marcel afgelopen dinsdag verkouden uit school. Hij was niet alleen aan het snotteren, maar ook erg hard aan het hoesten. Hij is jonger dan 6, dus op zich kon hij gewoon naar school toe, maar hij leek zich echt niet lekker te voelen. Ik ging maar vroeg naar bed, want ik was bang dat hij ’s nachts zou gaan spoken.
Ik ken mijn kind dus goed genoeg. Om 1 uur ’s nachts lag hij in bed te jammeren. Hij voelde zich niet lekker. Ik legde hem naast me in bed en probeerde nog wat te slapen. Helaas lukte dit niet. Ik was zelf inmiddels ook verkouden geworden en er kwamen steeds meer klachten bij. Ik kreeg keelpijn, hoofdpijn en begon te hoesten. Ook mijn buik en ogen deden pijn en ik had het een beetje benauwd. En toen begon het piekeren. Waar waren we geweest? Kon het corona zijn? Of is het gewoon een verkoudheid of een ander virus? Omdat ik het liever zeker wilde weten, maakte ik een afspraak voor een corona test.
Naar de coronatest-straat
Ik belde ’s morgens naar de coronatest lijn (0800-1202) en vertelde dat Marcel en ik beide verkouden waren, verhoging hadden en wat andere klachten hadden. Voor Marcel moest hij me doorverwijzen naar een speciaal nummer voor kinderen onder de 6 jaar, dus ik besloot in eerste instantie alleen een afspraak te maken voor mezelf. Als ik positief zou testen, zouden we toch als gezin al thuis moeten blijven, dus het zou niet echt verschil maken. We kregen een afspraak voor de teststraat in Houten, omdat ik het niet zag zitten om met mijn hoofdpijn de stad in te rijden.
Ik las vooral horrorverhalen over de coronatest. Het zou pijn doen en de wattenstaafjes waren oneindig lang en zo kan ik nog wel even doorgaan. Kijk, leuk is echt anders. Je doet dit niet voor je lol. Anderzijds wil ik wel even stellen dat de coronatest niet iets is om echt bang voor te zijn. Alles werd goed uitgelegd, ik heb geen pijn gehad en het is serieus voorbij voordat je er erg in hebt. Dat maakt het absoluut niet leuk. Van het staafje in je keel moet je flink kokhalzen en die in je neus gaat er behoorlijk diep in. Dat ben je minuten later echt alweer vergeten, dus de test zelf is geen reden om er niet heen te gaan.
Duurt lang
Het gedeelte na de test vond ik persoonlijk het lastigst. Hoewel ik het gevoel had dat ik negatief zou testen, weet je het gewoon nooit zeker. Ik wilde gewoon de uitslag weten, maar daar heb je verder geen invloed op. Ze zeggen dat je binnen 48 uur iets hoort. Online lees je dat veel mensen binnen 24 uur al de uitslag hebben, maar ik kan me zo voorstellen dat ze wat speelruimte inbouwen. Anders gaat iedereen bellen en dat kost ook alleen maar tijd. Dat neemt niet weg dat je dus gewoon twee dagen in spanning zit.
Mijn telefoontje kwam uiteindelijk na ongeveer 44 uur… Ik nam op en zei meteen ‘fijn dat je belt!’ Ik had serieus geen idee of de uitslag positief of negatief was, maar ik was oprecht blij dat er eindelijk een uitslag kwam. Het coronatest team belde zelf en ik had niet de GGD van Utrecht aan de lijn, maar echt, dat ging volledig langs me heen! Ik wilde weten waar ik aan toe was. De uitslag was negatief. Ik heb op dit moment niet het coronavirus maar ik ben ‘gewoon’ ziek. Dat betekent dat ik alsnog moet uitzieken, maar ik heb er wel meer vertrouwen in dat ik over een paar dagen weer de oude ben. En dát is toch wel goud waard in deze tijd.
Geef een reactie