Corona: Houden we het nog vol?

Tot nu toe heb ik nog niet veel geschreven over corona en wat ik vind van alle maatregelen. Wat ik vind doet er tenslotte niet zoveel toe. Ik probeer me te houden aan de maatregelen. Ik zal ongetwijfeld hier en daar een foutje maken of iets doen waarvan een ander denkt ‘is dat nu nodig?’, maar ik weeg bij alles af of het kan, of het mag en of het handig is. Ik probeer positief te denken en te kijken naar wat wél kan. Ik vind wel dat we dit met z’n allen moeten doen. En op wat wappies na, denk ik dat we allemaal in dat zelfde schuitje zitten. 2020 is een eng en raar en gek jaar, maar het is wat mij betreft nog niet erger dan 2019 was voor mij. Dat komt uiteraard ook omdat wij nog gezond zijn en veilig en dat ik dat ook gewoon echt het belangrijkste vind. Ik bedoel, wat is er nu belangrijker dan je gezondheid in dit gekke jaar?

Misschien helpt het dat ik sinds ik moeder ben al een saaie huismus geworden ben en dat mijn sociale leven al een tijdje op zijn gat lag. Natuurlijk zou ik ook wel uit eten willen of een film willen kijken in de bioscoop. Ik snap echt wel dat we met z’n allen soms even mogen balen dat er weer eens iets niet door kan gaan. Tegelijkertijd denk ik, hoe beter we ons best doen, des te eerder kunnen we weer naar buiten toe, mensen knuffelen of ergens heen gaan. Of proberen te voorkomen dat een complete lockdown nodig is. Misschien is dat voor sommigen wat kort door de bocht, maar het is wel hoe ik erin probeer te staan.

Handjes wassen

Het is mij vooral opgevallen hoe flexibel (mijn) kinderen omgaan met de coronamaatregelen. Ik zie aan mijn jongens dat veel dingen die voor ons misschien gek zijn al helemaal gewoon zijn. Zo kijken ze overal waar ze binnen komen waar ze hun handen kunnen wassen. Zie je het voor je? Espen van twee die met zijn grote ogen aan je vraagt ‘handjes wassen?’ en ook gewoon boos wordt als dit niet kan. Hallo! Het moet! Ook zijn mondkapjes voor Marcel en Espen niet meer gek. Marcel’s bso-juf merkte op dat hij haar gewoon herkende en er niets over zei. Nee, papa en mama dragen hem ook. Sterker nog, de jongens wilden ook eigen mondkapjes, dus die heb ik voor ze gekocht. Ze willen er gewoon bij horen en omdat ze er veel mensen mee zien lopen, accepteren ze het gewoon als iets normaals. Ik vind dat zo mooi om te zien. Daar kunnen veel grote mensen nog wat van leren!

Jarig zijn tijdens corona

Ook bij het vieren van verjaardagen hebben “wij” ouders er echt meer last van dan de kinderen zelf. Natuurlijk is het balen dat je geen groot feest kunt vieren, maar dat is toch niet het einde van de wereld? Marcel voelde zich verschrikkelijk jarig in augustus en hij heeft echt genoten van de taart, de slingers, de kaartjes en zijn cadeautjes. Dat er na de vakantie nog een klein feestje werd gevierd in de klas vond hij ook tof. Zo’n versierde muts op je hoofd, op de stoel staan, trakteren en lekker samen spelen, dat is toch heerlijk voor een kleuter? Marcel was niet de enige die zich erg jarig voelde ondanks corona. Ik heb van meer ouders gehoord dat het helemaal prima was zo. Ik denk dat het er ook om gaat hoe je er met z’n allen mee omgaat? Wij hebben voor Marcel vooral gekeken naar wat wel kon en mocht en wat voor hem het belangrijkste was. En eerlijk? Volgens mij is dat het gewoon de aandacht, liefde en de taart die het hem doen. Of dit nu via de post is, via Facetime, met een drive-in feestje of gewoon met een klein groepje. Als er maar aan ze gedacht wordt, dat is tenslotte het allerbelangrijkste.

Eenzaamheid

Eerlijk is eerlijk. Corona zorgt er ook voor dat veel mensen eenzaam zijn en dat het wat minder gaat met onze mentale gezondheid. Ik vind het ook belangrijk om een beetje op elkaar te letten en af en toe eens te vragen hoe het met iemand gaat. Er zijn veel dingen die niet kunnen of mogen, maar er zijn ook dingen die we wel kunnen doen. We kunnen aan anderen denken, een keertje bellen of post naar iemand versturen. Dit kan een groot verschil maken voor een ander. Weet je niet aan wie je een kaartje kunt sturen? Dan weet ik nog wel een leuk initiatief! Zo kun je je bijvoorbeeld Feestje op de Deurmat volgen op Twitter of Instagram. Hier worden mensen aangemeld die wel een steuntje in de rug of iets gezelligs in de brievenbus kunnen gebruiken. Zo kun je iets leuks of positiefs doen voor een ander. Zelf word ik daar blij van! Ik kan natuurlijk niet op alle oproepjes reageren, want er zijn er echt heel veel, dus het zou leuk zijn als jij ook mee doet!

Doe jij nog mee?

De laatste tijd zijn veel mensen het coronavirus en de maatregelen zat zijn. Ik snap het, maar ik hoop dat we het met z’n allen trekken om nog even door te zetten. Het is heftig en we hebben geen idee hoe lang dit allemaal gaat duren. Daar word je soms een beetje moedeloos van. Heel begrijpelijk. Ik wens alle lezers veel gezondheid en liefde toe. Pas goed op jezelf en elkaar, wees lief en dan hoop ik dat we zo snel mogelijk door deze tweede golf heen komen.

Houd jij het nog een beetje vol? Hoe zit je erbij? Vertel het me!