Combinatietest

Tijdens het eerste bezoek aan de verloskundige vertelde ze ons over de combinatietest. De brochure over deze test hadden we eerder al gekregen, want bij de bevestiging van onze eerste afspraak zat namelijk een hele stapel brochures met informatie over van alles en nog wat. Van die dingen waar je hoofd helemaal van gaat duizelen, omdat het gewoonweg teveel informatie is om in één keer op te nemen. In de brochure staat onder andere dat een vrouw van 31 jaar een kans heeft van 20 – 45 van de 10.000 op een kindje met downsyndroom. Dat leek me toen ik het las helemaal niets, maar omgerekend heb je het dan wel over een kans van 1 op 500 tot 1 op 222. Als je dat omrekent naar percentages dan heb je het nog niet echt ergens over, maar toch schrok ik er een beetje van, want ik voel me nog helemaal niet zo oud.

Op aanraden van de verloskundige hebben we ervoor gekozen om de combinatietest wel te laten doen. Deze test bestaat uit een bloedonderzoek bij de zwangere vrouw in combinatie met een nekplooimeting bij de foetus. Ik moest half januari al bloed inleveren voor dit onderzoek, maar afgelopen maandag kregen we een echo waarbij de nekplooimeting plaats zou vinden. Niet dat dit gemakkelijk was, want ons kleintje weigerde om stil te liggen en lag ook verkeerd. We moesten wachten tot hij of zij stil lag. Ik vond het natuurlijk verschrikkelijk om bijna een half uur naar onze kleine te mogen kijken, dat snap je wel. Verschrikkelijk fijn dus! 😉

Daarna was het wachten op de uitslag. Hoewel er niet gebeld werd, wilde ik pas geloven dat er een goede uitslag was toen ik de brief vandaag ook echt voor me zag.

Gek genoeg is dit een hele andere kans dan die je ziet in de brochure. De kans is dus in werkelijkheid veel kleiner. Uiteraard blijft het altijd kansberekening, maar dit stelt me in elk geval wel gerust voor nu.