Buitengesloten

Stel je eens voor. Het is zaterdagochtend. Je hebt net de auto volgeladen met kinderen, tassen, een wandelwagen, een loopfiets en eten en drinken voor een paar uur.  Je vriend loopt terug richting het huis om zijn telefoon te pakken en de voordeur op slot te draaien. Dan hoor je opeens je naam.

Rox! Zeg me dat je geen sleutel in de achterdeur hebt zitten! Heb je dat?

Een sleutel in de achterdeur? Jawel, ik heb net de achterdeur op slot gedraaid en ik heb mijn sleutels er in laten zitten. Dat doe ik wel vaker. Is dat een probleem? Het lijkt erop dat het een probleem is, maar waarom? Dan blijkt dat er ook een sleutelbos aan de binnenkant van de voordeur zit, hij dit niet gezien heeft en de deur achter zich heeft dicht getrokken. Daar sta je dan. Je hebt de sleutels in je hand, maar je kunt opeens je huis niet meer. Uiteraard heb je net alle ramen dicht gedaan, omdat je de hele dag van huis zou zijn. Wat nu dan?

Dit overkwam ons dus afgelopen zaterdag toen we net op het punt stonden om weg te gaan. We keken elkaar aan en hadden even geen idee hoe we dat op gingen lossen. Je kunt natuurlijk altijd een slotenmaker bellen of een raam ingooien en weer laten repareren, maar die opties klinken erg duur en in de laatste week van de maand zwemmen we doorgaans niet in het geld. We wilden dus even kijken of we het zelf op konden lossen. Een extra handicap was wel dat de sleutels van de schuur nog binnen lagen en dat we dus alleen dingen konden gebruiken die in de auto of tuin lagen. Dat was niet zo veel.

We begonnen met proberen aan de achterkant. Pel had toevallig nog een boor in de auto liggen en haalde het kattenluik eruit. We probeerden de sleutels uit het slot te halen, zodat we de andere sleutel konden gebruiken om weer binnen te komen. Dit lukte niet. Even stonden we met onze handen in het haar. Was er aan de voorkant dan een optie?

Op zich zat de voordeur niet op slot. We konden er niet naar binnen, omdat je nu eenmaal geen twee sleutels in hetzelfde slot kunt steken. We moesten dus een manier vinden om de deur te openen vanaf de binnenkant. De brievenbus zit wel op de goede hoogte, maar je kunt daar niet met je hand doorheen, omdat de gleuf te smal is. Dat was jammer. Zeker omdat we verder geen gereedschap binnen handbereik hadden. Het werd tijd om hulp in te schakelen. Gelukkig was onze buurman thuis. Hij kwam kijken en dacht met ons mee.

Om een lang verhaal kort te maken: Na drie pogingen lukte het om het juiste gereedschap te vinden om onze voordeur open te maken. De buurman was onze held! We haalden de sleutels uit de sloten en gingen verder met onze dag. Ik kan je wel vertellen dat we voortaan beter op gaan letten of er geen sleutels rond slingeren. Aangezien we ons beiden niet kunnen herinneren dat we een sleutel hebben laten zitten in de voordeur en onze peuter steeds handiger wordt, ben ik namelijk bang dat hij degene is die de sleutel in het slot heeft gestoken. Dat maakt niet uit, maar het betekent wel dat we wat beter op moeten letten voordat we de voordeur achter ons dicht trekken. We zijn er aardig van geschrokken, dus ik denk dat het ons (voorlopig) niet nog een keer zal overkomen.