Een aantal weken geleden las ik in een kattentijdschrift een artikel over ouderdomskwaaltjes bij katten. Het leek wel alsof de schrijfster het over onze Bella had. Zoals zij omschreef hoe katten aftakelen wanneer ze ouder worden, dat is eigenlijk precies zoals ik de afgelopen twee jaar heb beleefd met onze poes. Bella heeft op dit moment een geschatte leeftijd van 14 jaar. Dat is nog niet te oud, maar ze is toch wel een poes op leeftijd. Dat beginnen we echt te merken.
Het zit hem in kleine dingen. Zo eet ze steeds minder en is ze erg mager geworden. Bella was een flinke dame van ruim 6 kilo toen ze bij mij kwam wonen in 2009. Inmiddels weegt ze minder dan 4 kilo. Dat was natuurlijk altijd al gezonder geweest, maar zo zijn we haar niet gewend. Ze is dat gewicht ook in een jaar tijd afgevallen. Best snel natuurlijk. Ook zien we dat ze soms een beetje apart loopt of moeite heeft met springen. Ze kan het nog wel en de ene dag gaat het beter dan de andere, maar ik denk dat haar gewrichten langzaam versleten raken. Ze springt alleen nog als het nodig is. (Op het aanrecht springen omdat ze eten ruikt, is uiteraard hoognodig!) Als laatste vraag ik me soms af of ze slechter is gaan zien en horen. Ze is niet helemaal doof en blind, maar doet wel rare dingen. Ook miauwt ze soms zielig en dan kijkt ze je echt zo aan. Haar linkeroogje vol met prut. Haar vacht glimt niet meer zo mooi als vroeger. Mijn meisje wordt echt oud.
In mijn ogen is ze nog steeds de pittige tante die ik in 2009 adopteerde uit het asiel. Jarenlang heb ik geroepen dat ze wel honderd wordt en dat ik nooit meer zonder haar wil. Natuurlijk wil ik dat nog steeds niet, maar ik let wel een beetje op haar nu. Zolang ze geen pijn lijkt te hebben, nog wat eet en met me knuffelt, heb ik nog het idee dat ze wat aan haar leventje heeft. Dan wil ik haar alles geven om haar van haar oude dag te laten genieten. Ik besef me tegelijkertijd alleen steeds vaker dat ze niet het eeuwige leven heeft. Er komt een moment dat ik haar los moet gaan laten. Ik hoop dat dit moment nog ver weg is, maar zeker weten doe ik het niet. Het kan natuurlijk hard gaan. Vandaag neem ik haar nog maar even lekker mee naar buiten, op het balkon. Het zonnetje is namelijk nog altijd favoriet. Daar geniet ze enorm van.
Sandra
Onze Brandan wordt dit jaar 15, maar van de ouderdom wil het mannetje nog niks weten geloof ik. Sterker nog… die is aan zijn tweede jeugd begonnen, geloof ik. Hij rent, hij springt, hij speelt en laat merken dat hij de baas is in de buurt. Gewicht heeft hij ook nog niet verloren, dus ik roep nog steeds dat hij toch minimaal wel 18 moet worden.
Roxanne
Ja hier begon het een paar jaar terug ook juist met een enorme opleving… Nu is ze weer rustig geworden. Ik denk niet dat ze nog druk zal zijn.