Behoefte aan rust

Foto gevonden op Tumblr via Pinterest

Soms heb ik zin om me terug te trekken en even een paar dagen helemaal niemand te zien en te spreken. Soms is nu. Ik heb al een paar weken een enorme behoefte aan rust. Ik heb het af en toe over een ‘hutje op de hei’ waar ik even zonder internet en telefoon tot rust zou willen komen. Tegelijktijd houd ik helemaal niet van heide, dus dat hutje zou ik dan toch aan me voorbij laten gaan. Nee, bij rust denk ik zelf meer aan een schattig huisje bij het water. Bijvoorbeeld aan een rustig meer.

Daar aan dat water zou ik willen genieten van de stilte. Geen mensen, geen verkeer, geen vervelende piepjes. Hooguit het geluid van het water dat beweegt en de vogels die fluiten. Ik heb geen idee hoe lang ik dat vol zou kunnen houden zonder gek te worden. Ik ben tenslotte een echt stadsmeisje en normaal gesproken zijn er altijd geluiden om me heen. Ik stel me zo voor dat het zonnetje daar lekker schijnt en dat ik dan met een boek aan de waterkant ga zitten lezen. Of dat ik een schrijfblok mee neem en dat de woorden vanzelf uit mijn pen stromen. Zou ik dan na een een paar dagen helemaal opgeladen weer thuis komen? Misschien wel, maar anderzijds zou het net zo goed kunnen dat ik het geluid van mensen om me heen wel mis.

Vandaag dagdroom ik in ieder geval van de rust. Ik word moe van de geluiden, van alle dingen die moeten en van de mensen die we steeds over de vloer hebben in het weekend. Lieve mensen die ons aan het helpen zijn met klussen in de babykamer. En hoewel ik dat allemaal lief vind, is het soms toch even teveel allemaal. De stemmen, de geluiden en de vieze verflucht. Ik mis de stilte. Ik mis mijn normale slaapritme en de stilte in huis. Helaas weet ik ook dat die rust nooit meer helemaal terug gaat komen. Aan het einde van de zwangerschap houden we natuurlijk de baby over. Die in zijn nieuwe kamertje komt te slapen. Die kleine die een einde gaat maken aan het leven zoals we dat kennen. Daar heb ik onwijs veel zin in, maar op dagen als vandaag moet ik toch even schakelen en wennen aan het idee. Alles verandert. De rust die ik nu zo hard nodig heb, zal ik toch moeten gaan vinden in mezelf en niet door weg te rennen naar een huisje aan het water.