Auditie

“Ken je dat gevoel dat je zin hebt in morgen maar dat je je rust hard nodig hebt? En dat slapen dan niet lukt omdat je te druk bent in je hoofd?”

Dit plaatste ik gisteravond op Twitter toen ik niet kon slapen. Ik ken dat wel van mezelf. Als ik de volgende morgen vroeg op moet voor iets leuks, dan doe ik de hele nacht geen oog dicht omdat ik bang ben dat ik niet op tijd wakker word. Zo ook afgelopen nacht. Ik heb zo’n beetje elk uur gezien op de klok en om kwart voor zes ben ik opgestaan. Ik heb gedoucht, kreeg geen hap door mijn keel en om zeven uur kwam mijn vader me thuis ophalen. Ik was echt stikzenuwachtig!

In januari had ik me ingeschreven voor the Voice of Holland, maar toen ik twee weken geleden de brief kreeg dat ik auditie mocht komen doen, kon ik dat bijna niet geloven. Echt zo ontzettend gaaf! En ook heel spannend natuurlijk, want ik heb nog nooit eerder zoiets gedaan. Gelukkig had ik sinds januari wel al geoefend op het nummer dat ik zou gaan zingen. Vanmorgen heb ik me ingeschreven, de zoveelste vragenlijst ingevuld en daarna was het grote wachten begonnen. Gelukkig was ik na een half uur aan de beurt. In die grote gang op weg naar de zaal voelde het alsof mijn keel dichtgeknepen werd. En toen was ik aan de beurt. “Ben je er klaar voor?” vroeg het meisje bij de deur aan me. “Tsja, it’s as good as it gets, toch?” En daar ging ik dan!

Ik liep gewoon als mezelf naar binnen. “Goedemorgen!” En ik vertelde ze wat ik ging zingen. Zonder al teveel te trillen heb ik de microfoonstandaard goed gezet, even diep adem gehaald en toen was het tijd om te laten horen wat ik kan. Een beetje zenuwachtig en natuurlijk kan het altijd beter, maar ik had er weinig van verwacht. In dat opzicht kon het dus alleen maar beter gaan. Voor mijn gevoel had ik mijn zenuwen aardig onder controle en waren de noten in elk geval goed. Ook heb ik ze af en toe aangekeken, met mijn ogen open gezongen (ik heb ze vaak dicht als ik zing!) en ik ging steeds rechter op staan. Na het zingen kreeg ik een complimentje van de jury en een brief met hoe nu verder. Ik heb ze succes gewenst met de rest van de dag en liep terug naar de gang, waar een hele rij mensen me vragend aankeken en me vroegen hoe het ging. “Best aardig,” heb ik geloof ik geantwoord en ze nogmaals succes gewenst.

Mijn avontuur zit erop voor vandaag. Mmijn allereerste auditie is een feit. Ik ben sowieso een ervaring rijker. En nu begint het wachten pas echt, want ik krijg pas eind juni te horen of ik door mag naar de volgende ronde!