Appelpop 2014

Al het hele jaar heb ik zin in een leuk festival, met muziek, zon en leuke mensen om me heen. Vanwege mijn operatie kwam het er de hele zomer niet van. Gelukkig had ik het afgelopen weekend nog een laatste kans met Appelpop. Hier waren Huib en ik vorig jaar niet geweest, maar deze keer konden we wel. Ik was van plan om er dubbel van te genieten en dat is zeker gelukt.

Vrijdagavond

Op vrijdag had Huib vrij genomen. Ik had wel een paar afspraken staan, maar aan het einde van de middag reden we alvast richting Tiel. Zo konden we de auto nog goed parkeren en hadden we tijd om nog even wat te eten in de stad voordat we het festival terrein op konden. Ik wilde er in ieder geval wel op tijd zijn, omdat ik het eerste optreden op het hoofdpodium graag wilde zien.

Het eerste optreden was van Nielson. Ik word altijd vrolijk van zijn muziek. Dat is in mijn vriendenkring niet iets om hardop te zeggen, maar dat maakt mij niet uit. Ik ben over het algemeen niet dol op Nederlandse muziek, maar Nielson vond ik leuk vanaf het eerste nummer. Ik keek er dus erg naar uit om hem te zien optreden. Omat we er op tijd waren, stonden we helemaal vooraan. Ik vond het super en heb enorm genoten van de muziek. Ik kende nog niet alle nummers, maar eigenlijk vond ik dat nu helemaal niet storend. Kortom, ik kon lekker mee dansen, zingen (zonder stem, want ik was verkouden) en genieten. Het smaakt eigenlijk naar meer. (Wie gaat er mee?) Bløf speelde na Nielson op het hoofdpodium en zoals ik al hoopte zongen Nielson en Pascal samen ‘Mannenharten’ tijdens het eerste optreden.

Na het eerste optreden, liepen we een stukje over het terrein om even rond te kijken op de markt en de rest van het terrein. We deelden een bakje rijst met wokgroenten, kochten twee T-shirts en een hoedje voor Huib en ik kocht voor mezelf een Appelpop vest. Mijn vest lag in de auto en ik had het koud. Ik houd ook van grote, zachte vesten én Huib past hem ook dus als hij me straks veel te groot is, dan geef ik hem gewoon door. Ook mochten we een blaastest doen bij het BOB-team en zo verdienden we twee zonnebrillen en sleutelhangers.

Die avond keken we nog naar optredens van Bløf, Van Velzen en als laatste een klein stukje van de Kaiser Chiefs. Op de terugweg was de politie bezig met een echte alcoholcontrole maar ook daar kregen we de ‘P’ van prima. Thuis doken we meteen in bed, met het idee dat we op zaterdag heel lang zouden uitslapen en verder niet veel zouden ondernemen.

Zaterdag

Niets was minder waar. Op zaterdagmorgen werden we op tijd wakker en ik was nog helemaal hyper van de avond ervoor. Ik zei dat ik het optreden van Jett Rebel bij That’s Live toch wel heel erg gaaf vond. Een uur later zaten we alweer in de auto richting Tiel. We zouden even gaan kijken bij Jett Rebel en daarna wel verder zien.

Uiteindelijk stond het veld al heel vol toen we aan kwamen en Jett Rebel was wel erg ver weg. Dus we besloten om alvast de grote tent in te lopen. Daar hadden we al snel een mooi plekje gevonden voor het optreden van Chef’s Special. Dat optreden was wat mij betreft de grote verrassing van dit weekend. Ik kende zelf alleen het nummer ‘In your arms’ en ik had dus geen idee wat ik er verder van moest verwachten. Wat er kwam, was in elk geval totaal niet wat ik had verwacht, maar het was wel honderd keer beter. Ik weet niet hoeveel muziekstijlen één band kan combineren, maar wat een geluid. Ik kon echt niet stil blijven staan en de show was awesome! Dit is nou precies wat ik zo leuk vind van festivals. Zo ontdek je meer nummers van sommige bands en soms is dat zo leuk!

Na Chef’s Special was het tijd voor een late lunch. Weer gingen we voor wokgroenten, maar deze keer met noedels. Van mij mag de wagen van GO-TAN er elk jaar staan. Dan heb je tenminste nog het idee dat je iets lekkers en gezonds gegeten hebt. Daarna zochten we een plekje op in de zon bij de McBlossom stage. Daar moesten we twee uur wachten op de act die we wilden zien, maar de zon was heerlijk en ik zat prima. Tijdens die twee uur trad de band ‘Steak Number Eight’ op. Daar ga ik niet teveel woorden aan vuil maken. Ik vond het te hard en het is absoluut niet mijn smaak. Wel was het grappig om het publiek te zien springen en rocken. Dat ging er best ruig aan toe.

Om 18:00 trad Jacqueline Govaert op. Zij zou eigenlijk niet komen spelen, maar door omstandigheden konden de Crystal Fighters niet komen die dag en er moest vervanging komen. Dat Jacqueline er was, vond ik zelf alleen maar leuk. Ze kan goed zingen, ik vind haar nummers mooi en ik vond het ook goed passen bij de zonnige dag. Daar heb ik dus enorm van genoten terwijl ik in het zonnetje zat op de heuvel van gras.

We verlieten het terrein van Appelpop nog even om in de stad tapas te gaan eten, want ik had weinig behoefte aan duur festivalvoedsel. Het was fijn om even op een stoel te zitten en rustig te eten. Om vervolgens nog heel even terug te lopen naar het festival voor het begin van Kensington. We maakten de dag niet helemaal af, want ik begon mijn voeten wel te voelen.

Tijdens Appelpop heb ik naast foto’s ook een hoop filmpjes gemaakt. Wil je hier wat korte fragmenten van zien? Dat kan op mijn Instagram account.