Appelpop 2012

Twee jaar geleden ging ik voor het eerst een dag mee naar Appelpop in Tiel. Ik weet nog dat we prachtig weer hadden. De muziek was goed (K’s Choice stond op het podium!) en ik vond het erg gezellig. Iedereen was vrolijk en ik heb met een heleboel ‘vreemden’ staan kletsen. Natuurlijk gaat dat al snel goed. In principe is iedereen op zo’n festival een muziekliefhebber en dan heb ik al snel genoeg stof om uren over te praten. Appelpop kwam in elk geval op mijn jaarlijkse to-do lijstje. Dit weekend was het weer zover. Mijn derde jaar Appelpop en ik was er weer twee dagen bij. Het liefst wilde ik het programma helemaal mee maken op beide dagen. Helaas moet ik daar op dit moment keuzes in maken, omdat ik anders snel door mijn energie heen ben. Nu ik stage loop, kan ik het me niet veroorloven om een paar dagen moe op de bank te hangen. Na het bekijken van het programma, heb ik ervoor gekozen om beide keren iets later te gaan, zodat ik het laatste optreden in elk geval mee kon maken. Dat ik daardoor ook twee gave optredens moest laten schieten die aan het begin zaten, was niet anders. Ik heb het in elk geval ontzettend leuk gehad.

Vrijdagavond 
Nadat we rustig thuis gegeten hadden, zijn we richting Tiel gereden. Omdat de binnenstad nog niet afgesloten was, konden we redelijk dichtbij het festival terrein parkeren. Toen we er waren, zijn we eerst even muntjes gaan halen voor het hele weekend en we zijn vast een keer langs de kraampjes van de popmarkt gelopen. Daarna was het tijd om echt naar een optreden te gaan kijken. We hebben ervoor gekozen om naar de optredens van de Jeugd van Tegenwoordig en Within Temptation te gaan. Het eerste optreden was vooral lekker springen en mee zingen. Er kwamen nummers voorbij van een paar jaar geleden die ik al een beetje vergeten was, dus die kon ik opnieuw ontdekken. Ze sloten af met Sterrenstof. Ik word altijd vrolijk van dat nummer! Na het optreden was er heel onverwachts mooi vuurwerk te zien voordat Within Temptation verder ging op het hoofdpodium. Within Temptation stond al erg lang op mijn lijstje van bands die ik graag een keer live wil zien. Ik vond het optreden erg goed. De avond was eigenlijk zo voorbij, maar we hadden ook de hele zaterdag nog.

Zaterdag
Op zaterdag zou parkeren moeilijker worden, omdat de binnenstad van Tiel afgesloten was voor het Fruitcorso. Op de website hadden we gezien dat er pendelbussen zouden rijden naar het festivalterrein. Rond drie uur reden we weg uit Utrecht, maar toen we aan kwamen bij de parkeerplaats (lees: het weiland) leek dat opeens een beetje laat. Er stond een enorme rij voor de bussen en we kregen te horen dat de wachttijd kon oplopen naar een uur. Dat was niet grappig. Gelukkig viel het mee en zaten we tien minuten later al in een bus richting het festivalterrein.

Terwijl we het terrein op liepen, hoorden we Racoon spelen. Wij liepen gelijk door naar het McBlossom podium voor het optreden van The Jacks. Daar hebben we heerlijk in het gras zitten kijken en luisteren naar deze band. Ik kende ze van tevoren nog niet, maar vond het in elk geval leuke muziek voor op een festival. Na dat optreden hebben we weer wat rond gekeken op de popmarkt en wat te eten gehaald. Ik knoeide mijn lichtroze shirt onder met mosterd. Stiekem was ik een beetje boos op mezelf dat ik het extra shirt wat ik ’s morgens in mijn handen had niet alsnog in mijn tas had gestopt. Ik ken mezelf toch? Na wat vreemde blikken van mensen, heb ik een Appelpop t-shirt gekocht. Toen was het in elk geval opgelost en konden we weer lekker in het gras gaan zitten bij het hoofdpodium. Daar hebben we geluisterd naar onder andere de Heideroosjes, Ilse de Lange en Bush. Bij Will and the People kon ik niet meer stil zitten. Ik was van tevoren al erg benieuwd naar dat optreden, omdat ik er zoveel wisselende verhalen over gelezen heb. Ik kende eigenlijk ook maar één nummer van ze. Toch kreeg ik van een paar nummers echt zin om te dansen en bewegen. Dat vond ik een goed teken. Als laatste speelden ze Lion in the Morning Sun. Iedereen kent dat nummer. De schemering en dat volle veld wat mee zong tijdens het refrein, dat vond ik wel even een kippenvel momentje. Ik bleef wel zin houden om nog even flink hard mee te zingen. Dat kwam goed, want Guus Meeuwis sloot het festival af. Bij de oude nummers zoals ‘Het is een nacht’ hoefde hij zelf niet meer te zingen. Ik vond het leuk om hem ook een keer te zien optreden, want ik had Guus Meeuwis nog nooit live gezien. Het was in elk geval wel het feestje wat ik er van tevoren van verwacht had! We dansten richting de bar en dronken daar een laatste drankje voor we terug liepen naar de bus.

Het weekend was een feestje, maar het was eigenlijk te snel voorbij. Ik heb stiekem al zin in Appelpop 2013!

Ps. Op de website van Appelpop is inmiddels ook het sfeerverslag van Vera van Groos verschenen. Deze vond ik wel heel gaaf gemaakt!