Vandaag is Marcel alweer 18 maanden bij ons. Ik ben dus alweer anderhalf jaar mama. Voor mij is hij de mooiste en de liefste, maar ik ben wel een beetje bevooroordeeld. Toch vind ik echt dat moeder zijn heel makkelijk is met Marcel. Ik geniet er elke dag van en ik zou niet meer weten hoe het leven was zonder die kleine man. Vandaag blik ik even terug op de afgelopen maanden.
Op dit moment zitten we in een leuke fase. Marcel is enerzijds al zo groot geworden, maar heel soms is hij nog even mijn kleine mannetje. Dan kruipt hij dicht tegen me aan en wil hij niets liever dan bij mama zijn. Ik geniet echt van die momenten, want meestal gaat hij zelf op onderzoek uit. Hij wil alles ontdekken, vooral als er knopjes op zitten en als het geluid maakt. Hij leert bijna elke dag nieuwe woorden. Kletsen deed hij al wel, maar we gaan er steeds meer van verstaan. Dat is heel erg gaaf om mee te maken. Er zijn zoveel dingen die hij geleerd heeft inmiddels. Lopen, rennen, klimmen en ‘fietsen’ op zijn loopfietsje. Hoewel hij graag met Duplo en zijn auto’s speelt, maak je hem nog gelukkiger met simpelweg buiten spelen. Vooral als hij zijn bal of fiets mee mag nemen. Ik ben blij dat hij ook graag buiten speelt en niet alleen maar binnen wil zitten.
Is hij dan nooit vervelend? Eigenlijk niet. Marcel kan druk zijn, dat wel. Dat is niet zo zeer negatief bedoeld. Hij zit gewoon vol energie en hij is erg nieuwsgierig en ondernemend. Over het algemeen luistert hij echter wel naar ons. Ja, er zijn dagen of fases waarin hij een beetje aan het proberen is wat hij kan doen. Er vliegt echt wel eens speelgoed door de kamer en ook zijn eten ligt soms naast zijn stoel. Als hij iets doet wat niet mag of niet hoort, kan hij er ook lekker onschuldig bij kijken. Dan is het wel even moeilijk om streng te zijn, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Over het algemeen heeft Marcel een vrolijk en lief karakter. Wat wil je nog meer?
Slaap kindje slaap
Voordat Marcel geboren werd, hadden we al een beetje afscheid genomen van onze nachtrust. Ik sliep tijdens de zwangerschap al heel slecht, maar ik had het idee dat het daarna niet beter zou gaan worden. Dat valt gelukkig mee. Over het algemeen is Marcel een goede slaper. In het weekend slaapt hij ook lekker uit. Ik zeg ‘over het algemeen’ omdat er echt wel uitzonderingen zijn. Tandjeshorror, een verkoudheid of nachtmerries verstoren de slaap wel eens. Andere ouders herkennen die nachten ongetwijfeld. Gelukkig zijn het hier uitzonderingen. Na zo’n lastige week mogen we vaak weer een tijdje normaal slapen. Dat kan ik zelf ook wel gebruiken, want ik kan niet zo heel goed zonder slaap. Toen Marcel over ging naar een peuterbed, had ik wel even verwacht dat het slechter zou gaan. Dat viel reuze mee. Hij slaapt er eigenlijk prima in. Behalve deze week. We zijn allemaal ziek en hij wil liever niet alleen slapen. Nu heeft hij ook nog eens ontdekt hoe de deurklink werkt en dat hij dan uit zijn kamer kan. Dat was wel even interessant. Onze reactie? We hebben zijn deurklink omhoog gezet, zodat hij er weer een tijdje niet bij kan.
Ik kan er lang of kort over praten, maar ik ben gewoon al 18 maanden een hele trotse en blije mama. Ik zeg wel eens ‘zo wil ik er nog wel tien’. Niet dat het echt in mijn planning zit om een elftal op de wereld te zetten, maar het gaat tot nu toe nog allemaal erg gemakkelijk. Het is ook heerlijk om elke fase van een kind van zo dichtbij mee te maken. Gelukkig hebben we nog een heleboel (leuke en minder leuke) fases te gaan met Marcel. Hoewel het voelt alsof hij al heel lang bij ons is, is hij ook ‘pas’ 18 maanden. Wij genieten dus lekker verder en gaan door naar de volgende mijlpaal.
Geef een reactie