Reisverslag: Londen – deel 2

Vrijdagochtend werd ik wakker en ik was jarig. Mijn telefoon stond al vol berichtjes. Het liefst was ik de dag begonnen met een lekkere, warme douche, maar dat moest even wachten. Zoals ik in het eerste deel al schreef, was het een beetje fris in huis. Er kwam die ochtend meteen een monteur langs om te kijken wat er aan de hand was. Helaas was de boiler stuk. Er moest een onderdeel vervangen worden. Omdat we geen uren wilden wachten, gingen we buiten de deur ontbijten en namen we daarna de underground richting Camden.

Ik had op internet van alles gelezen over de Camden Market en ik was benieuwd hoe dat zou zijn en of het leuk was. Huib is vooral dol op markten en dat bleek ook wel. Terwijl ik vooral om me heen keek, foto’s maakte en de omgeving in me op nam, was hij degene die geld stond uit te geven aan leuke shirtjes en een mooie riem. Wederom scheen de zon lekker, dus het was fijn om buiten te lopen en rond te kijken. Ik vond het leuk om een keer gezien te hebben, het is toch weer een andere kant van dezelfde stad.

Na Camden wilde ik toch het liefst wel terug naar de flat. Ik had inmiddels een berichtje gehad van onze host dat de boiler gemaakt was en dat er weer warm water was. Zij was inmiddels weer aan het werk gegaan. In de keuken stond een fles champagne voor ons klaar, voor mijn verjaardag, maar ook met heel veel excuses voor de kapotte boiler. Niet dat ik haar dat kwalijk nam, want zulke dingen kunnen nu eenmaal gebeuren en het was snel weer verholpen. Toch heeft ze wel honderd keer sorry gezegd.

Aan het einde van de middag zijn we nog even terug gegaan naar Oxford Street. Huib wilde toch nog wat dingen kopen die hij gezien had bij Primark en we kwamen weer met een volle tas naar buiten. Ik kocht alleen een paar schattige kattenhandschoenen en verder heb ik me ingehouden. Toen we zagen dat er tegenover Primark een bus stopte die in de richting van onze flat ging, besloten we die te nemen. We moesten op weg naar het restaurant namelijk toch weer langs Kings Cross. Nu ploften we boven in de bus neer op de voorste rij en hadden we een leuk uitzicht in plaats van dat we weer met de underground gingen. Ik vind het wel leuk dat ik deze keer ook af en toe voor de bus durfde te kiezen. Voorheen had ik geen idee hoe dat in elkaar zat, maar dat valt allemaal reuze mee en het voordeel van de Oyster card is dat je dus lekker met de bus mee kunt ook. Ja, zelfs het openbaar vervoer van Londen kan mij al vermaken, ik ben niet zo moeilijk. Op Kings Cross zag ik al een paar dagen een kraampje met cupcakes staan, maar tot nu toe liepen we daar elke keer braaf voorbij. Op mijn verjaardag hoefde het niet. Kiezen was moeilijk, maar ik zag een paarse cupcake met daarop ‘happy birthday’ en toen was de keus snel gemaakt. Hij was vreselijk zoet, maar erg lekker.

Die avond hebben we mijn verjaardag echt goed gevierd! Ik had een tafeltje gereserveerd bij Jamie Oliver’s Fifteen omdat ik daar graag een keertje heen wilde. Misschien iets boven ons normale budget, maar je wordt ook maar één keer dertig. Het was ook helemaal de moeite waard. Dat begon al bij de deur, die netjes voor ons open gedaan werd door een mevrouw die vervolgens ook de jassen aanpakte. Daar kreeg je dan een nummertje voor terug. Ik moest erg lachen, want er stond op dat als je dit nummertje thuis vond, dat je je jas wel eens vergeten zou kunnen zijn. Vervolgens werden we naar onze tafel geleid en kregen we de menukaart. We bestelden een aantal gerechtjes om samen te delen en een fles rosé. Ik vond alles echt heerlijk. Van het huisgemaakte brood tot de pizza, alles was heel apart en toch wat mij betreft ook goed in balans. Genieten dus. Ik zat daarna wel goed vol. Als nagerecht bestelde ik een een appel-cider sorbet. Ze hadden inmiddels wel gehoord dat ik jarig was en toen kreeg ik een trotse jongen aan de tafel die vertelde dat ze niet aan uitbundige zang en glitters deden, maar dat hij met chocolade wat op mijn bord had geschreven. Ik vond het zo lief. Stiekem was dit ook veel leuker dan muziek en vuurwerk. Hij had er echt zijn best op gedaan. En ja, de chocolade was heerlijk, maar de sorbet ook! Na het eten zijn we nog even in de bar blijven hangen om ook de cocktails nog te proberen. Ik vond het heel erg geslaagd en zou er graag nog eens heen gaan als we weer in Londen zijn. Dat wordt dus sparen!

Thuis in de flat dronken we nog een glas champagne om de dag af te sluiten en toen was ook mijn verjaardag al weer voorbij. Ik pakte voor ik ging slapen de koffer voor een groot deel in en zette de wekker. De reis was alweer bijna voorbij.

Zaterdagmorgen stonden we vroeg op en vertrokken we snel richting St. Pancras. We kochten van onze laatste ponden een upgrade naar eerste klas in de Eurostar zodat we lekker veel ruimte zouden hebben en wat meer rust. We waren allebei best wel moe van de reis. Ik kocht op het station nog een boek waar ik iets over had gelezen in Londen en daarna zochten we de Eurostar weer op. Gelukkig verliep de reis deze keer vlekkeloos. We waren in no time weer in Brussel en ook de NS treinen deden hun best.

Ik wil deze keer in elk geval geen vier jaar meer wachten voor ik weer terug ga naar Londen, want daarvoor is het veel te leuk. Gelukkig zijn veel mensen dat met me eens, dus aan reisgenoten geen gebrek. Ik ga weer sparen.

Dag Londen, hopelijk zien we elkaar snel weer!