Espen vier maanden

Gisteren was Espen alweer vier maanden bij ons. Zo snel gaat dat dus. Het voelt erg dubbel. Enerzijds kunnen we hem niet meer wegdenken uit ons gezin en aan de andere kant heb ik het gevoel dat hij gisteren geboren is. Maar goed, de kleine vent is vier maanden oud nu en het gaat ontzettend goed met hem. Hij groeit, hij slaapt, hij drinkt zijn flesjes leeg en hij is bijna altijd vrolijk. Ik zou hem absoluut omschrijven als een lieve en tevreden baby.

Dat Espen zo makkelijk en tevreden is, is toch wel een verrassing. Ik vond Marcel namelijk ook een makkelijke baby en ondanks zijn reflux en zijn lage geboortegewicht ging alles eigenlijk goed met hem. Natuurlijk is een eerste kindje wennen, maar het ging makkelijker dan ik had verwacht. Toen ik zwanger was van Espen durfde ik niet te hopen op nog een lief en makkelijk kindje. Hoeveel geluk kan een mens hebben? Ik riep vaak dat het vast tegen zou vallen, dat we nu vast een huilbaby zouden krijgen of een kindje dat niet zou willen slapen. Toch ben ik erg blij dat dit tot nu toe niet het geval is. Dan is het nog steeds best even wennen om twee kinderen te hebben en om een nieuw ritme te vinden als gezin, maar het is in ieder geval te overzien.

Dat Espen goed groeit bleek vandaag ook weer tijdens ons bezoek aan het consultatiebureau. Ik vind zelf dat Espen soms weinig drinkt, maar hij slaapt prima en huilt niet, dus ik ga er altijd maar gewoon vanuit dat hij vol zit en het prima vindt zo. Hij geeft het aan als hij wil drinken en duwt de fles weg als hij er genoeg van heeft. De weegschaal was het met me eens. Hij weegt inmiddels 7540 gram en is 68 cm lang. Dat is beide boven het gemiddelde. Het is dus een flinke baby, maar dat kun je met het blote oog ook wel zien, daar heb je geen weegschaal voor nodig. Ik heb voor mijn eigen beeldvorming nog even opgezocht hoe het met Marcel zat toen hij 4 maanden oud was, maar dat verschil was inderdaad groot. Marcel was 63,5 cm lang en woog 6380 gram. Het zijn in ieder geval twee hele verschillende kinderen qua groei en bouw, maar ze volgen allebei gewoon hun eigen lijntje en daar gaat het om. We gaan als ze zo door groeien wel twee lange knullen krijgen. Ik verwacht dat ik over tien jaar omhoog moet kijken als ze naast me staan.

Behalve goed groeien, drinken en slapen doet Espen gewoon lekker wat hij moet doen. Ze doen altijd een paar testjes bij het consultatiebureau en hij heeft inmiddels zijn handjes open, kan zijn hoofdje prima optillen als hij op zijn buik ligt en hij begint af en toe wat uit zichzelf om te rollen. Het is nog meer geluk dan wijsheid en soms schrikt hij er zelf van, maar dat is een begin. Ik vind het prachtig om te zien hoe Espen elke dag wat lijkt bij te leren. We zien veel overeenkomsten met hoe Marcel destijds was, maar ook weer hele nieuwe dingen. Ieder kindje ontwikkelt zich op zijn of haar eigen manier, maar als je zelf twee kinderen hebt, zie je dat nog veel beter.

Nu we hebben besloten dat Espen ons tweede en tevens laatste kindje wordt, is het wel zo dat we elke fase voor de laatste keer meemaken. Ik ben me er dus ook erg bewust van dat ik ervan wil genieten en dat ik elk moment vast wil houden. Hoewel we veel vast kunnen leggen, weet ik ook dat we van alles gaan vergeten. Ik herinner me door Espen bijvoorbeeld weer dingen die Marcel deed, maar die ik eigenlijk alweer vergeten was. Het hoort erbij. Het allerbelangrijkste is in ieder geval dat het allemaal goed gaat op dit moment en dat we kunnen genieten van onze mooie mannetjes.