Elk jaar in september worden er op National Geographic documentaires uitgezonden over 9/11. Ieder jaar kijk ik er naar. Het blijft een vreselijk beeld en elke keer hoop ik weer dat het dit jaar anders afloopt. Dat kan natuurlijk niet. Toch heeft die dag een bepaalde aantrekkingskracht. Er blijven nieuwe feiten naar buiten komen en er worden nog steeds nieuwe documentaires gemaakt. Zondagmiddag las ik op Twitter dat er ’s avonds weer iets nieuws uitgezonden zou worden. Het ging over de documentaire “The woman who wasn’t there”. Het verhaal van een vrouw die had verteld dat zij erbij geweest was terwijl dit niet waar was. Dat klonk voor mij echt te ziek voor woorden. Dat moest ik zien.
De documentaire vertelt het verhaal van Tania Head en haar rol binnen the 9/11 survivors network. Hoewel iedereen vreselijke dingen heeft meegemaakt, lijkt het verhaal van Tania hier met kop en schouders bovenuit te steken. Zo vertelt ze onder andere dat haar verloofde is omgekomen in één van de torens en dat ze zelf brandwonden had opgelopen. Je ziet hoe ze in de jaren na 9/11 haar nieuwe vrienden bijgestaan heeft en hoe ze zich heeft in gezet voor hen. In eerste instantie twijfel je er geen moment aan dat zij iets verschrikkelijks heeft meegemaakt en dat ze een vrouw is die pijn heeft en die haar best doet hier overheen te komen. Tot dat blijkt dat haar verhaal niet waterdicht is. Wanneer iemand in haar geschiedenis duikt, blijkt dat Tania Head niet in de Verenigde Staten was op 11 september 2001.
Verbaasd heb ik gekeken naar de rest van haar verhaal. Hoe haalt iemand het in zijn hoofd om zulke leugens te vertellen? Je hoort vaker dat mensen (online) hun leven bij elkaar verzinnen, zodat ze aandacht krijgen, maar dat je zoveel mensen kunt overtuigen van zoiets gruwelijks, dat is echt niet te geloven. Dan heb je ten eerste teveel fantasie, maar dan ben je in mijn ogen ook knettergek. Eigenlijk zou ik wel graag willen weten wat er in haar om ging toen ze de eerste stap zette en wanneer ze besloot hiermee door te gaan, ook in het echte leven. Toch heb ik vooral te doen met de vrienden de ze in die tijd gemaakt heeft. Als je dit van dichtbij mee maakt, raak je niet alleen een vriendin kwijt, maar waarschijnlijk ook je vertrouwen in de mensheid. Tel dat op bij het feit dat je een survivor bent van 9/11 en je hebt flink wat op je bord om te verwerken.
Hier onder heb ik een filmpje geplaatst wat een indruk geeft van deze documentaire en dit verhaal. Als je de documentaire nog niet gezien hebt, dan heb je vanavond in elk geval nog een kans om te kijken. “The woman who wasn’t there” wordt om 19:00 nog een keer uitgezonden op National Geographic.
Marije
Wow, wat een bizar verhaal zeg. Overal op tv en dan liegen… Bijzonder…
Rianne
Zoo.. Daar had ik nog nooit van gehoord, maar dat klinkt inderdaad te ziek voor woorden :S
Shanti
Jemig, wat een bizar verhaal. Zoiets verzin je toch niet?
Lauradenkt
Ik snap inderdaad echt niet waarom mensen zoiets zouden verzinnen.
Emma - LifeandCookies
Wat een freak, die vrouw! Dat je zoiets kunt doen, harteloos…
Kim
Dit is wel heel erg schokkend!
Daan
Heb ’t ook gezien, ja. Bizar verhaal.
Lyanne
Wat een verschrikkelijk verhaal zeg! Zoiets doe je toch niet? Ik ben nu wel heel nieuwsgierig geworden waarom zij dit gedaan heeft.
Mich
WTF. Bizar, waarom doe je zoiets? Zal wel een soort vreemde behoefte aan aandacht zijn, ik heb ook weleens verhalen gehoord over mensen die doen alsof ze kanker hebben.
Ik ben nu wel erg benieuwd naar die documentaire. Klote, die is er nu natuurlijk niet meer. 🙁
Roxanne
Misschien is hij nog wel ergens te bekijken op het internet? 🙂