In januari riep ik dat ik meer tijd aan mezelf zou gaan besteden en meer aan mijn computer. Dit is grotendeels gelukt en daarom was het ook stil op mijn blog. We hebben net een week voorjaarsvakantie achter de rug en normaalgesproken zou ik het leuk vinden om hier wat over te schrijven, maar we hebben erg weinig kunnen doen deze week. Marcel werd namelijk op maandag verkouden en hij begon te hoesten. Daarna werd hij ook echt een beetje ziek. Uitjes (voor zover mogelijk) zaten er dus niet echt in deze vakantie.
Bellen met de GGD
Toen Marcel op de derde dag met rode wangen en een vies, benauwd hoestje in een hoekje van de bank zat, heb ik de GGD gebeld. Ik wilde overleggen of het verstandig was om hem te laten testen op corona, maar ik wilde ook graag weten hoe ze de test afnemen bij kinderen. Je weet bij die kleintjes nooit hoe ze reageren en ik wilde hem ook niet bang maken. Gelukkig konden ze me doorverbinden met iemand van de lokale GGD. Zij legde me uit dat ze op sommige locaties speciale kinderloketten hebben geopend, waarbij ze er rekening mee houden dat het afnemen van de test eventueel meer tijd kan kosten, bijvoorbeeld omdat ze extra uitleg moeten geven of het kind wat meer tijd nodig heeft. Dat vond ik wel een geruststelling en we maakten een afspraak.
Naar de teststraat
En dan moet je je kind voorbereiden op een coronatest. Gelukkig is Marcel twee keer met mij mee geweest en heeft hij gezien dat het bij mij geen pijn deed. Dat scheelde wel. Ook kon ik hem vertellen dat het bij hem niet ‘even snel’ vanuit de auto hoefde en dat ze heel lief zouden zijn voor hem. Hij pakte zijn kindermondkapje (uit zichzelf ja, want hij moet natuurlijk niks!) en ging dapper mee op weg naar de teststraat in Utrecht. Bij deze locatie mag je de auto parkeren en naar binnen lopen.
Binnen werd aan Marcel gevraagd hoe oud hij was en daarna mochten we aansluiten in de rij voor kinderen en zorgmedewerkers, zodat we zo snel mogelijk aan de beurt zouden zijn. (Dat de ‘gewone’ rij sneller door liep, was een detail.) Marcel vond het wachten lastig, maar toen hij eenmaal aan de beurt was, ging het weer goed. Hij was onwijs stoer en wilde zelf op de stoel plaatsnemen, zonder mama. Mama mocht alleen kijken. De mevrouw die de test afnam, liet Marcel even voelen aan het stokje (‘hey dat kriebelt!’) en daarna vond hij het goed dat ze daarmee een monster afnam in zijn mond en keel. Het was echt zo gebeurd. Marcel mocht een cadeautje uitzoeken en toen mochten we alweer terug naar de auto.
De uitslag
Daarna vond ik het toch wel even spannend. Omdat Marcel geen DigiD heeft, zou ik binnen 48 uur gebeld worden. Ze gaven aan dat ik er rekening mee moest houden dat het echt twee dagen zou duren en er werd ons uitgelegd wanneer de overige gezinsleden wel of niet naar buiten mochten. Gelukkig had Marcel geen koorts, maar uit voorzorg ben ik toch zoveel mogelijk thuis gebleven. Waar moet je als moeder anders heen als je kind ziek is? Hij wilde het liefst bij mij liggen. Gelukkig ging aan het eind van de volgende middag mijn telefoon al. Marcel zijn test was negatief. Wat een opluchting! Tegelijkertijd zat ik nog steeds met een ziek kind.
Inmiddels gaat het iets beter met Marcel. Hij voelt zich niet meer ziek, maar is nog wel erg aan het hoesten. Dat betekent dat zijn ‘vakantie’ waarschijnlijk met een paar dagen verlengd gaat worden, want zolang hij deze nare hoest heeft, mag hij niet naar school. Helaas hebben de jongens mijn ‘klotelongen’ geërfd, dus ik ben bang dat hij nog wel even thuis mag blijven…
Geef een reactie