Vandaag is het alweer de laatste dag van november. Ik wist wel dat ik het bloggen op een laag pitje had gezet, maar het was toch wel wat erger dan ik dacht. Ik heb deze maand nauwelijks geschreven. Elk vrij moment probeer ik de rust te pakken die ik zo hard nodig heb nu ik zwanger ben en dat zorgt ervoor dat de laptop eigenlijk nooit aan staat. Ik kan me heel slecht concentreren en ben constant moe. Dat komt vast wel weer goed, maar voor nu is het even niet anders. De baby gaat momenteel voor alles, maar ik denk dat de meesten van jullie dat wel begrijpen. Er komen af en toe echt wel stukjes online en ik zal proberen in ieder geval het maandoverzicht bij te blijven houden. Kortom, vandaag neem ik jullie even mee naar de gebeurtenissen van de afgelopen weken.
De gezondheid van het gezin ging deze maand een stuk beter. De buikgriep kwam wel even langs, maar voor de rest ging alles stukken beter dan de maand ervoor. Ik kon helaas niet hetzelfde zeggen voor mijn gebit. Op een gewone dinsdagavond zat ik lekker op de bank met een zak kaaschipjes. Je weet wel, van die zachte. Op een gegeven moment beet ik op iets hards. Ik dacht nog even dat er een vulling kapot was, maar het was mijn kies. Die was niet gewoon afgebroken, maar er miste eigenlijk wel een behoorlijk stuk. De volgende dag kon ik gelukkig meteen terecht bij de tandarts. Ze gaf aan dat het wel te repareren was en kwam met een kostenplaatje waar ik me niet echt in kon vinden. Ik vroeg haar of ze de kies kon trekken. Dit durfde zij niet te doen, omdat hij nogal vreemd was afgebroken en ik maakte een afspraak bij de kaakchirurg van de praktijk. Dat is echt het fijne aan onze nieuwe tandarts: Ze hebben allerlei specialisten zelf in huis. Ze maakte het gat even snel dicht met een noodvulling, zodat ik wel kon eten. Op vrijdag werd mijn kies getrokken. Nou ja, getrokken? Het was meer een soort van operatie, want hij kreeg hem er nog niet zomaar uit en moest hem eerst in stukken breken om hem eruit te krijgen. Daarna had ik nog een dikke week flink last van mijn tandvlees en kaak. Inmiddels is de pijn weg en het gat dicht en ben ik blij dat ik van dat kreng af ben. Deze kies is al een paar keer eerder afgebroken en de kaakchirurg gaf ook aan dat dit echt niet meer te repareren was.
Ik schreef hier boven al dat ik erg moe ben en me niet altijd even goed voel, maar met de zwangerschap zelf gaat alles prima. Deze maand hebben we de 20 weken echo gehad en de baby is helemaal goedgekeurd. Hij groeit goed en alles zit er op en aan. Dat is weer een zorg minder. Morgen ben ik 23 weken zwanger. Mijn buik is echt al een stuk dikker dan bij Marcel en ik heb veel meer last van bandenpijn en andere kwaaltjes, dus wat dat betreft kloppen de clichés ook weer.
November is ook de maand dat Sinterklaas aan komt. Elk jaar doen we iets meer aan deze feestdag, omdat Marcel er ook steeds meer van snapt. Dit jaar heeft hij Sinterklaas en Piet dan ook voor het eerst in het echt gezien. De intocht van Vleuten hebben we helaas moeten missen, omdat de Sint die ochtend ook al op het werk van Pel was en ik dat wel even druk genoeg vond voor Marcel. We kwamen Sinterklaas nog wel tegen onderweg naar huis en Marcel zwaaide heel uitbundig. Het is heerlijk om hem zo te zien genieten. Het grote feest zit er alweer bijna op, maar we hebben aankomend weekend nog wel pakjesmiddag met mijn familie.
Verder was november de maand waarin:
- Ik cupcakes proefde bij Kim en haar dus eindelijk weer eens zag;
- Ik een tweede school bezocht om te kijken of het wat is voor Marcel;
- Ik eindelijk weer eens mee ging naar de bioscoop;
- Ik op de helft kwam van mijn reading challenge voor 2017;
- We de verjaardag van mijn vader gevierd hebben.
Ik las de volgende boeken
- Black Dawn (Morganville Vampires #12) – Rachel Caine
- Bitter Blood (Morganville Vampires #13) – Rachel Caine
- The Happy Life of Happy – Jorrit Strik
Ik keek deze film in de bioscoop
- Thor Ragnarok
Geef een reactie