Onze Marcel was een dysmatuur. Voor mijn bevalling had ik nog nooit van dit woord gehoord. Het was ook een verrassing dat Marcel een klein mannetje was. Ik was tenslotte langer dan veertig weken zwanger. Toen hij geboren werd, vonden de verloskundige en verpleegkundige hem er heel klein uit zien. Ik ook, maar hij was een baby. Werkelijk alles wat je op dat moment op mijn buik had gelegd, had ik klein gevonden. Ik had werkelijk geen idee hoe groot een pasgeboren baby zou moeten zijn. Hij was klein, maar was dat erg? Het geboortegewicht van Marcel was 2820 gram. Voor een voldragen zwangerschap is dit te weinig. Met 20 gram minder, hadden ze hem in een couveuse gelegd, werd me verteld. Nu zouden ze eerst kijken hoe hij het deed. De kinderarts werd erbij geroepen. Marcel was dan wel een dysmatuur, maar hij deed het fantastisch. In ons geval was er niets aan de hand. Hij mocht bij mij op de kamer blijven en de volgende dag mochten we al naar huis. Hij was kerngezond en het zou wel bijtrekken. Daar hadden ze helemaal gelijk in, want hij is flink gegroeid en weegt nu bijna 9 kilo.
Al die tijd heb ik het eigenlijk naast me neer gelegd. Ik heb me vooral op Marcel gefocust en daar had ik mijn handen vol aan. Daarnaast was hij heel schattig en klein en daar heb ik ook enorm van genoten op dat moment. Nu ga ik me steeds meer afvragen hoe het kwam dat hij zou klein was. Bij de groei echo’s hebben ze dit niet gezien. Hij voldeed bij elk onderzoek gewoon aan alle voorwaarden en hij was ingeschat op ongeveer 7 pond. Hoe kon het dan zijn dat hij zo klein was? Ik denk zelf dat het te maken heeft met mijn gastric bypass. In de laatste weken van de zwangerschap begon ik allerlei vitamines tekort te krijgen en ik kreeg zelf soms geen hap door mijn keel. Wat ik niet binnen krijg, kan ik natuurlijk ook niet aan de baby doorgeven. Dat vond ik soms lastig en ik maakte me dan ook regelmatig zorgen. In het ziekenhuis stelden ze me keer op keer gerust. ‘Zo’n baby pakt wel wat hij nodig heeft, dat komt wel goed.’ Juist ja. Uiteindelijk was dit niet het geval. Marcel was gezond en daarom werd er eigenlijk geen aandacht aan besteed. Toch vraag ik me regelmatig af of ik iets anders had kunnen doen of dat het normaal is na een gastric bypass. Omdat ik in de Facebook groep waar ik in zit juist vaak hoor dat de kindjes te vroeg geboren worden, is het geboortegewicht niet goed te vergelijken. Ik weet het dus niet.
Is het erg als een kindje dysmatuur geboren word? In principe kan het geen kwaad. Dysmaturiteit betekent dat de baby een laag geboortegewicht heeft in verhouding met de duur van de zwangerschap. Dysmaturiteit kan samen gaan met prematuriteit, maar het kan ook voorkomen bij een voldragen baby Wanneer het een voldragen zwangerschap betreft, zijn de longen en andere organen van een dysmatuur geboren kind (over het algemeen) wel gewoon volledig ontwikkeld. Dus bij een zwangerschap van veertig weken, levert het vaak geen problemen op.
Had Marcel dan helemaal geen problemen? In principe niet. Hij had last van hypoglykemie na de geboorte, maar toen ze ’s avonds voor de tweede keer bloed kwamen prikken, was zijn bloedsuikergehalte al gestegen en de volgende ochtend was er niets meer van te merken. Zodra hij begon te drinken, gingen de waarden omhoog en dat is verder goed gebleven. Of hij er verder wat aan over zal houden, kunnen we nu nog niet voorspellen. Als je op het internet gaat lezen, kan dysmaturiteit allerlei gevolgen hebben voor de toekomst. Ik lees op het internet allerlei verhalen over kinderen die later ADHD of autisme blijken te hebben. Ik vraag me dan af of dit anders niet zo geweest zou zijn. Zou dat echt aan het geboortegewicht liggen? Ik heb zo mijn twijfels, maar tegelijkertijd ben ik geen dokter. Ook lees je dat kinderen die dysmatuur geboren zijn klein blijven voor hun leeftijd. Ook hier heeft Marcel tot nu toe geen last van gehad. Hij is zelfs langer dan de gemiddelde jongen van zijn leeftijd. Qua gewicht blijft hij wat achter, maar ik vind hem niet meer zo mager als in het begin. Het is gewoon een gezonde baby.
Uiteraard is het vaak niet zo handig om zelf verhalen te gaan lezen online. Je komt van alles tegen en niet alles is qua informatie natuurlijk even betrouwbaar. Sommige dingen zijn eng, daar schrik je van. Het zet je toch aan het denken. Wat nu als de groeiachterstand erger geweest was? Daar wil ik niet aan denken. Het is namelijk allemaal goed gekomen bij onze kleine. Het geboortegewicht was laag, maar Marcel heeft het allemaal al lang ingehaald. Hij groeit, hij leert, hij speelt en hij slaapt. Hij is een vrolijke knul, met wat eigenwijze trekjes. Gewoon een lief en leuk kind. Nee, ik hoef me op dit moment nog nergens zorgen over te maken en als dat verandert, dan zien we het dan wel weer.
Dan blijft er voor mij eigenlijk maar één vraag over. Waarom was zijn geboortegewicht toch zo’n verrassing voor het ziekenhuis?
Em
Hee Rox, heb is even gepubmed, en kwam deze conclusie tegen in een review over zwangerschap na bariatrische chirurgie:
To combat reproductive complications of obesity, experts
acknowledge BS as preliminarily promising in pregnancy
obesity treatment [16]. Several studies and reviews have
addressed pregnancy outcomes after BS and suggested
that pregnancy after BS is safe and women are not at
increased risk for poor perinatal outcomes. Moreover,
their risks for many obesity-related gestational complications
are reduced, as long as nutrition is maintained and
adherence assessed [9, 10, 24, 28, 30, 33, 47, 50, 74]. If
provided with appropriate monitoring, nutritional control
and efficient prenatal care, pregnancy after BS has proven
to be effective and safe for both the mother and the
newborn.
Oftewel: zwangerschap na een bypass is veilig, en op alle fronten beter voor moeder en kind dan een zwangerschap voor de bypass (en dus als je veel te zwaar bent). De risico’s na gastric bypass zijn vergelijkbaar met die in de “normale” populatie. Dit alles wel mits er zorgvuldig wordt gecheckt of de moeder voldoende en de juiste voedingsstoffen binnen krijgt. Ik denk dat ze in het ziekenhuis te weinig kennis hebben over zwangerschap na een bypass. Maar er is overduidelijk niets mis met Marcel, dus ik zou je er vooral het hoofd niet over breken! Meer een aandachtspunt voor een mogelijke tweede zwangerschap.
Als je wil kan ik er altijd nog meer over opzoeken.
Roxanne
Thanks! Ik weet inderdaad dat het voor Marcel niets uitmaakt, maar door dingen die je leest blijft het wel een beetje eng voor de toekomst. Wel iets om in overweging te nemen. Het is absoluut beter dan voor de ingreep want dat zou voor beiden helemaal niet gezond zijn! 🙂 Gelukkig prikken ze elke maand bloed in het WKZ als je een gbp hebt gehad en ik heb meer echo’s gehad, dus ze doen echt wel hun best. Het is niemands ‘schuld’
Birgit
Ik had er nog nooit van gehoord, maar ADHD en Autisme van Dysmatuur?
Dan had die van mij het tegenovergesteld, hij heeft namelijk ASS, ODD en ADHD (Ja, een lijst vol afkortingen), maar woog bij de geboorte 4380 gram!
Birgit recently posted…Emigreren met kinderen na een scheiding
Roxanne
Tegenwoordig krijg je overal autisme van, dus dat verhaal neem ik sowieso al niet serieus. Niet dat het zo erg is als ze dat hebben, maar ze wijzen zo snel met de vinger naar allerlei oorzaken. De papa van Marcel heeft ook ASS en ADHD, dus dat zou mij een logischere reden lijken mocht hij het toch hebben!
Linda
Wel gek dat tijdens (groei) echo’s niets gesignaleerd is over Marcel zijn gewicht. Hebben ze alleen naar zijn lengte gekeken?
Als ik het zo lees heeft hij het goed ingehaald! Zolang hij actief genoeg is en hij ontwikkeld zal het allemaal los lopen.
Onze babyboy, 10 dagen over tijd geboren met 3212 gram begint nu pas in maatje 80 te groeien. Groeide ook maar 200 gram in 4 maanden tijd. Heeft echt heeeel lang in maat 74 gezeten. Is geen vergelijking natuurlijk, Maar ik snap je zorgen hoor.
Roxanne
Ze doen het allemaal op hun eigen manier he. Komt ook wel goed, maar het blijft een beetje raar. Ze hebben inderdaad vooral naar de lengte gekeken en die was wel ok. Klein, maar niet extreem. Hij was 48 cm.