5 weetjes over mij

Mensen die mij al lang volgen, weten vast al heel veel over mij. Anderen hebben misschien de over mij pagina gelezen. Er zijn vast nog genoeg mensen die mij nog niet goed kennen. Op Instagram zie ik steeds vaker voorstelposts voorbij komen waarin iemand zichzelf voorstelt met daarbij een aantal feitjes die lang niet iedereen van ze weet en ik vind die posts altijd leuk om te lezen. Vandaar dat ik jullie vandaag op mijn blog eens wat meer over mezelf zal vertellen.

Ik redde mijn eerste kitten toen ik 7 was

Dat ik een kattenvrouwtje ben, weten de meeste mensen wel. Ik haalde mijn eerste kat zelf in huis toen ik 7 was. We reden die avond van Wijk bij Duurstede naar Utrecht voor een verjaardag bij mijn oom en tante. Mijn vader reed binnendoor en ergens in the middle of nowhere zag ik een kitten langs de weg lopen. Ze zag er ziek uit en ik wilde haar graag mee nemen. Het mocht. Mijn vader had een kist achterin de auto en daar legden we haar in. Bij mijn oom en tante gaven we haar wat water en eten. Thuis leenden we een bakje voer bij de buren. De volgende dag mocht ik met haar naar de dierenarts. Die schatte haar op 7 weken. Ze had niesziekte en moest medicijnen. De dierenarts leerde me hoe ik haar die moest geven, want ik moest natuurlijk wel zelf voor haar gaan zorgen. We noemden haar Maupi. Ze is een jaar of 5 bij ons gebleven en toen had mijn moeder er wel genoeg van dat ze werkelijk alles sloopte wat er te slopen viel en dat ze eigenlijk nooit echt socialiseerde met de rest van het gezin. Gelukkig mocht ze daarna bij mijn oom en tante wonen.

Ik heb geen diploma gehaald op de middelbare school

Mijn middelbare school tijd was niet echt een succes te noemen. Na de basisschool ging ik naar de brugklas op het gymnasium. Het was vast niet zo dat ik het niet kon, maar ik had andere dingen te doen en ik vond bepaalde vakken echt niet leuk. In de tweede lukte het niet meer om weinig huiswerk te maken en toch mijn toetsen te halen en ik bleef zitten. Daarna ging het beter, maar uiteindelijk wilde ik veel te graag de bèta kant op en ik was helemaal niet goed in vakken met cijfers en getallen, dus dat was een ongelooflijke ramp. School heeft me zo vaak geprobeerd over te halen om andere profielvakken te kiezen, maar ik was eigenwijs. Al mijn tijd ging naar de vakken waar ik niet goed in was, maar ik zakte toch keihard voor mijn examen. Twee onvoldoendes in je profiel (en eentje er buiten) was gewoon echt einde oefening op dat moment, geen herexamen meer mogelijk. Ik moest het jaar over doen, maar toen was de motivatie helemaal ver te zoeken. Overigens haalde ik de rest van de vakken met twee vingers in mijn neus, dus wellicht had ik iets minder eigenwijs kunnen zijn? (Neh, dat past niet bij me.) Overigens is alles goed gekomen met mij. Ik heb inmiddels mijn hbo diploma op zak, dus dat middelbare school verhaal is niet meer zo relevant.

Road Rage Paige is mijn spirit animal

Autorijden vind ik heerlijk en over het algemeen ben ik dan wel vrolijk. Ik kan alleen écht niet tegen zondagsrijders, slome slakken en mensen die rare acties uithalen. Als ik ook maar een tikkeltje humeurig ben, dan komen er wel eens woorden uit mijn mond die wellicht niet zo handig zijn om uit te spreken waar de kinderen bij zijn…

Ik heb een mini tattoo op mijn pols

Ik heb altijd gezegd dat een tattoo niets voor mij zou zijn, omdat je er in principe voor altijd aan vast zit. Ik kon weinig verzinnen waardoor ik mijn mening bij zou stellen. Ik vond het bij anderen wel mooi, maar had er zelf geen behoefte aan. Na een paar rumoerige jaren, een miskraam en een post partum depressie, is daar wel iets aan veranderd. Ik wilde graag een semicolon laten zetten op mijn pols, als reminder dat ik hier doorheen gekomen ben, hoe moeilijk dat soms ook was. Lange tijd durfde ik niet te gaan, maar uiteindelijk is het wel gelukt en ik ben er erg blij mee.

Ik snijd uien zonder te huilen

Uien snijden is geen probleem, maar laat me een film of serie kijken en ik ben meteen emotioneel incontinent. Toch wel apart dat ik wel huilde tijdens de laatste Star Wars film, maar dat ik gewoon uiensoep kan maken zonder dat er tranen aan te pas komen. Anderzijds is dat natuurlijk ook wel prettig, want huilen in de keuken is voor de rest ook nergens goed voor.

Dan ben ik nog nieuwsgierig naar één ding. Zijn er nog dingen die jij van mij zou willen weten? Stel je vragen onder deze blogpost dan kom ik er wel op terug in een volgend artikel.