Twee weken geleden schreef de juf van Marcel dat ze met groep 3 een ‘Mission Statement’ van de klas zouden gaan maken. Whoaaa! Dure woorden voor van die ukkies. Inmiddels heb ik door wat ze er mee bedoelen. De eerste klassenregels gaan over proactief handelen (dingen waar je zelf invloed op hebt) en elkaar complimentjes geven. Marcel vindt dat laatste erg leuk en complimenteert nu iedereen met zijn haar, sokken en alles wat glittert. Gisteren vertelde hij dat hij een meisje wat soms een beetje lelijk tegen hem doet een complimentje had gegeven over haar mooie shirt en dat ze nu wel lief tegen hem doet. Ik vind het mooi dat hij zijn best doet haar te betrekken bij de klas, want ik had gezegd dat ze vast lelijk deed omdat ze juist mee wil spelen en nog niet goed weet hoe. Naar aanleiding daarvan bedacht ik me dat er wel meer van dit soort dingen zijn die ik vroeger thuis heb geleerd en waarvan ik hoop dat onze jongens dat ook van ons leren.
Als iemand negatief is, mag je diegene negeren. Als ze weer leuk kunnen doen, doe dan vriendelijk terug
In de tweede week van groep 3 kwam Marcel thuis met het verhaal dat meisje X hem een baby noemt, omdat hij pas net 6 is en daarmee dus de jongste van de klas. Ik had vorig jaar al gehoord dat dit kindje vaak voor een negatieve sfeer zorgde in haar klas, maar ik wil Marcel natuurlijk niet beïnvloeden. Ik vertelde hem dus dat zij het vast niet meent en dat hij het maar moet negeren als ze zoiets zegt. Ook stelde ik voor dat hij misschien op andere moment zelf wel aardig kon doen tegen haar, zodat ze kan ervaren hoe dat is. Ik vond het dus extra leuk dat hij haar ook complimenten geeft. Dat betekent dat hij deze instelling al wel van mij heeft overgenomen.
Als je niets leuks te zeggen hebt, zeg dan niets
Dit is er wel eentje waar ik mezelf vaak aan herinner, zeker op social media. Natuurlijk hoef je de kaas niet van je brood te laten eten en mag je gewoon voor jezelf opkomen als dit nodig is, maar assertief zijn is iets anders dan al je negatieve gedachten er maar uit te gooien (onder het mom van vrijheid van meningsuiting). Ik hoef niet met iedereen vriendjes te zijn en ik heb absoluut ook overal een mening over, maar ik kies zelf wel wanneer ik het mijn energie waard vind. Los daarvan gaat dit ook over kleine dingen. Heeft je collega nieuwe schoenen en vind jij er niks aan, dan hoef je dat niet meteen te zeggen. Zij is er tenslotte blij mee en jij hoeft ze niet aan. Vind je iets wél leuk? Geef dan eens een complimentje. Daar wordt de wereld veel leuker van!
Eentje kan er altijd bij
Kinderen buiten sluiten, daar kwam ik niet mee weg thuis. Eentje kan er altijd bij. Twee of drie ook wel. Een goed voorbeeld hiervan was mijn 12e verjaardag. In groep 8 gaf bijna iedereen een klassenfeestje en dan hadden we gekleurde lampjes, muziek en hapjes. Dat was erg gezellig. Er waren alleen twee of drie klasgenootjes die niet uitgenodigd werden, omdat niemand daar echt iets mee had. Ik vond dat echt heel sneu! Zelf werd ik ook vaak gepest, maar ik ben wel op de meeste feestjes geweest. Dat wilde ik dus anders doen. Op mijn verjaardag mocht iedereen komen (dan hebben we het dus over 21 kinderen en niet 35 zoals tegenwoordig) en dat was het enige klassenfeest dat jaar waar echt de hele klas bij aanwezig was.
Heb jij nog een leuke stelling/ levensles om dit lijstje mee aan te vullen?
Geef een reactie